Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/15195 Esas 2016/16925 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı işveren nezdinde işçi olarak kesintisiz çalıştığını, fazla çalışma ve ulusal bayram ve genel tatil çalışması olmasına rağmen bunların ücretlerinin ödenmediğini iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iddialarının yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazla çalışma ve ulusal bayram ve genel tatil ücretleri alacakları olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma ile hafta tatili çalışmasını davacı işçi ispat etmeli, bunların ücretlerini ödediğini ise davalı işveren ispat etmelidir.
Dairemizden geçen ve aynı işyerinde aynı ya da benzer işleri yapan işçilere ait dosyalarda davacıların çalışma düzeni iki vardiya halinde gündüz vardiyası 07:00-19:00 saatleri arasında ve gece vardiyası da 19:00-07:00 arasında kabul edilmiş ve iki hafta gündüz iki hafta gece çalışıldığı tespit edilerek bir hafta beş gün diğer hafta ise dört gün çalışma yapıldığı belirlenmiştir. Bu çalışma düzenine göre davacıların talepleri değerlendirilmiştir (Yargıtay ... Hukuk Dairesi ....../......-..... Esas arası). Bu dosyada da emsal dosyalardan ayrılmayı gerektirecek deliller bulunmadığından davacının çalışma şeklinin emsal dosyalarda belirlendiği gibi kabul edilerek taleplerinin değerlendirilmesi gerekirken bunun yapılmaması hatalıdır.
Diğer taraftan Fazla Çalışma Yönetmeliği’nin 5. maddesinin 2. fıkrasında, “Fazla çalışma veya fazla sürelerle çalışma sürelerinin hesabında yarım saatten az olan süreler yarım saat, yarım saati aşan süreler ise bir saat sayılır” denilmiştir. Bu itibarla hükme esas alınan bilirkişi raporunda altıbuçuk saatlik fazla çalışma süresinin yedi saate tamamlanmasında da hukuka uygunluk bulunmamaktadır.
3-Davanın belirsiz alacak davası olarak açıldığı görülmektedir. Buna göre faiz başlangıç tarihinin dava tarihi yerine dava ve ıslah tarihi olarak belirlenmesi hatalıdır.
4-Nihayet davalı lehine vekalet ücreti verilirken karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi’sinin 12. maddesinin 2. fıkrasında yer alan hükmedilen vekalet ücretinin kabul veya ret edilen tutarı geçemeyeceğine dair kurala riayet edilmemesi de yerinde olmamıştır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.