Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1794 Esas 2022/8950 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık yokluğunda verilen 30/03/2016 tarihli hüküm sanığın sorgusu esnasında en son verdiği adres yerine, ilk olarak doğrudan MERNİS adresine muhtara 30.09.2014 ve 30.10.2014 tarihinde tebliğ edildiği, sonrasında en son bildirdiği adrese tebligat çıkarıldığı ve buradan da 28.11.2014 tarihinde iade geldiği, yapılan bu tebliğ işleminin usulsüz olduğu, sanığın öğrenme üzerine 28.03.2016 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu, sanığın dilekçesindeki anlatımından eski hale getirme isteminde bulunduğunun anlaşılması ve eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK'nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olması nedeniyle, mahkemenin ek kararının yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I-Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında 5271 sayılı CMK'nın 231. maddesine göre verilen ve davayı sonuçlandırıcı nitelikte olmayan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının aynı maddenin 12. fıkrası ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 03.02.2009 tarih ve 2009/13-12 sayılı kararına göre itiraza tabi kararlardan olduğu, 5271 sayılı CMK'nın 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda kanun yolunda ya da merciin belirlenmesinde yanılma, başvuranın haklarını ortadan kaldırmayacağından, sanığın dilekçesi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline istem gibi İADESİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
1-Sanığın söz konusu telefonu çalmadığını, arkadaşlarının telefonuna hattını takmış olabileceğini savunması, müştekinin evinden ele geçirilen parmak izi ile sanığın parmak izinin birbiriyle uyumlu olmadığının anlaşılması karşısında; sanığın savunmasının doğruluğu araştırılmadan, sanığın hırsızlık suçunu işlediğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu, karar yerinde gösterilip tartışılmadan yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Kabule göre de;
Temel cezanın suç tarihinde yürürlükte olan 5237 sayılı Kanun'un 143. maddesi uyarınca en fazla üçte birine kadar artırılabileceği gözetilmeden, suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik 143. maddesi gereğince 1/2 oranında artırım yapılmak suretiyle sanığa fazla ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 10.05.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.