Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26973 Esas 2022/8822 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Tüm dosya kapsamına göre; suça konu aracın hasarlı halde kolluk görevlileri tarafından katılana teslim edildiği ve aracın katılana iade edilmesinde sanık tarafından gerçekleştirilmiş herhangi bir rızai iade bulunmamakla birlikte, sanığın 17/03/2016 tarihli karar duruşmasında, katılanın zararını karşılayacağını beyan ettiği, ancak sanığa zararı gidermesi için makul bir süre verilmediğinin anlaşılması karşısında; sanığa katılanın zararını gidermesi için makul bir süre verilerek ve zararın giderilmesi durumunda, yapılan ödemenin kısmi iade niteliğinde olduğu dikkate alınarak ve katılanın kısmi iade nedeniyle etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmasına rızasının bulunup bulunmadığı sorularak, sanık hakkında, 5237 sayılı TCK'nın 168/2-4 maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 10/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.