Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2014/1139 Esas 2014/2770 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sırasında davacı vekili tarafından reddi hâkim yoluna başvurulmuştur.
Ret talebini inceleyen merci tarafından verilen kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmiş olmakla, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Taraflar arasında görülen dava sırasında davacı vekili tarafından 30.11.2013 havale tarihli dilekçe ile "...Davalının dosya arasına ibraz edilen belgedeki imzayı inkar ettiği, imzanın da adli tıp kurumunca düzenlenen rapor ile davalıya ait olduğunun anlaşıldığı, raporun davalı vekiline ibrazından sonra davalı tarafça içeriğindeki miktara itiraz edildiği, bunun savunmayı genişletme yasağı içinde olduğundan muvafakatlarının olmadığı, Hâkimin toplanan delillere göre karar vermesi gerekirken, davalı vekili ile münazara ve toplantı yapar gibi tartıştığı, yönetim zaafiyeti gösterdiği, gereği düşünüldü denmesine rağmen sekiz defa davalı vekilince sözünün kesildiği, Hâkimin duruşmayı sevk ve idare edemediğinden tarafsızlığından şüphe duyulduğu...” gerekçesiyle reddi hâkim yoluna başvurulmuştur.
Reddedilen Hâkim ..."nün, talebin reddinin gerektiği yönündeki görüşü üzerine dosyayı inceleyen merci tarafından hâkimin reddi isteminin REDDİNE ve ret talebinde bulunan davacı vekili Av. ..."in HMK"nun 42/4. maddesi uyarınca 750.00.- TL idarî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin verilen karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1) İncelenen dosya kapsamına göre, hâkimin reddi için ileri sürülen hususlar H.M.K.’nun 36. maddesinde tanımı yapılan sebeplerden değildir. Açıklanan nedenlerle hükmün esasına yönelik temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2) Davacı vekilinin para cezasına yönelik temyiz itirazlarına gelince; davacı vekili, duruşmayı müvekkili adına takip ettiğine ve müvekkili adına hareket ederek reddi hakim talebinde bulunduğuna göre, davacı asil yerine vekilin para cezası ile yükümlü tutulması usûl ve kanuna aykırıdır.
Kabule göre de, HMK."nun 42. maddesi uyarınca reddi hâkim talebinin esastan reddedilmesi ve reddi hâkim isteminin kötüniyetle yapılması halinde, HMK."nun 42/4. maddesi uyarınca hükmedilecek para cezasının nevînin "disiplin para cezası" olması gerekirken, merci kararında "idari para cezası" olarak belirtilmesi de doğru değildir.
SONUÇ: 1) Yukarıda 1. bentde açıklanan nedenlerle davacı vekilinin işin esasına yönelik temyiz itirazlarının REDDİNE;
2) İkinci bentde açıklanan nedenlerle davacı vekilinin para cezasına yönelik temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün bu bölümünün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 04/03/2014 günü oy birliği ile karar verildi.