MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının hlali, mala zarar vermek
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanıklar... ve ...’nün 24.05.2009 tarihinde geceleyin saat 22:00 sıralarında müşteki ...’ın fabrikasına duvarı gelip girerek yaklaşık 300 adet nikel kumaş boyama baskı kalıplarını, bir kısım makine parçalarını ve elektrik pano kablolarını çaldıktan sonra, aynı gün saat 24:00 sıralarında eğip bükerek çuvallara doldurdukları malzemeleri satmak için getirdikleri hurdacıda kolluk görevlilerine yakalandıklarında; malzemeleri çaldıkları fabrikanın yerini söyleyip, baskı kalıpları ve diğer malzemelerin hurda halde başvurusu olmayan müştekiye iadesini sağladıkları anlaşılmış ise de, Yargıtay Genel Kurulu"nun 30.04.2013 tarih ve 2012/6-1437 Esas, 2013/153 sayılı kararında belirtildiği üzere yaklaşık 300 adet nikel kumaş boyama baskı kalıplarının ve pano kablolarının eğilip bükülerek işlevini yerine getiremeyecek şekilde bozulması, müştekiye iade edilen malzemelerin yeniden işlevini görecek bir hale getirilmesinin mümkün olmaması ve hurda değeri olan parçaların satılabilmesi için de müştekinin fazladan emek, zaman ve masraf yapmasını gerektirmesi nedeniyle TCK’nın 168/1-4 maddesinde düzenlenen kısmi iade şartlarının gerçekleşmediği kabul edilerek hırsızlık suçu yönünden sanıklar hakkında TCK’nın 168/1-4. maddesinin uygulanma şartlarının araştırılması yönündeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; sanıklar ...ve ...’nün temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye kısmen aykırı olarak ONANMASINA, 27.01.2014 tarihinde mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından oybirliği ile hırsızlık suçu yönünden oy çokluğu karar verildi.
(MUHALİF) (MUHALİF)
KARŞI OY : 5237 sayılı TCK"nın 168/4. madde ve fıkrası uyarınca, “Kısmen geri verme veya tazmin halinde etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanabilmesi için, ayrıca mağdurun rızası aranır.”
Bu hükmün uygulanabilmesi için, bizzat pişmanlık göstererek yapılan geri verme veya tazminin kısmi olması gerekir.
Kanunkoyucu, kısmi geri verme veya taziminin oranı konusunda bir sınırlama getirmiş değildir.
Öte yandan 5237 sayılı TCK"nın 2/3. madde ve fıkrası uyarınca, “...Suç ve ceza içeren hükümler kıyasa yol açacak biçimde geniş yorumlanamaz.”
Somut olayda, geri verilen hırsızlık konusu desen kalıpları zarar görmüş te olsa, bunların mevcut haliyle ekonomik bir değeri olduğu açıktır.
Bu sebeple, kısmi geri verme veya tazmin dolayısıyla etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması için mağdurdan rızasının olup olmadığının sorulması gerekir.
Açıklanan nedenlerle çoğunluk görüşüne katılmıyoruz.