Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/1522 Esas 2020/2361 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/1522
Karar No: 2020/2361

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/1522 Esas 2020/2361 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı erkek tarafından açılan boşanma davasında mahkeme tarafından tazminat, kusur belirleme ve tedbir nafakasına dair karar verilmiştir. Davalı kadın tüm yönlerden temyiz etmiştir. Mahkeme tarafların ekonomik ve sosyal durumlarını, boşanmaya sebep olan kusur derecelerini, paranın alım gücünü ve ihlal edilen menfaatleri göz önünde bulundurarak, davalı kadın yararına hükmedilen maddi tazminatın az olduğuna hükmetmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 174/1. maddesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri uyarınca daha uygun bir miktarda tazminatın takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararın bu nedenle bozulmasına ve yazılı şekilde hüküm verilmesinin yanlış olduğuna karar verilmiştir. Kararda geçen Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri detaylı bir şekilde açıklanmamıştır.

2. Hukuk Dairesi 2020/1522 E. , 2020/2361 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından kusur belirlemesi, tazminatlar, ortak çocuk yararına hükmedilen tedbir nafakası yönünden; davalı kadın tarafından ise tüm yönlerden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacı erkeğin tüm, davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine, paranın alım gücüne, ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran, davalı kadın yararına hükmolunan maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükümleri nazara alınarak, daha uygun miktarda maddi tazminat (TMK m. 174/1) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davacıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davalıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 18.03.2020 (Çrş.)