Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/13820 Esas 2016/16788 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai, yıllık izin ücreti, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın tarafların temyizi üzerine yapılan temyiz incelemesi sonucunda Dairemizce kıdem tazminatı ve yıllık izin alacaklarının hukuki yarar yokluğundan reddine karar verilmesi ve davacının yalnızca kış aylarında hafta tatili çalışmasının bulunduğunun kabulü ile alacağın hüküm altına alınması gerektiği belirtilerek bozma yapılmıştır.
Mahkemece, hafta tatili alacağı hakkında yapılan bozma sebebi yönünden önceki gibi kararda direnilmiştir.
6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca Dairemizin öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla; davacının iddiasının davacı tanık beyanları ile doğrulandığı, davalı tanıklarının aksi yönde bir beyanı ve davalı tarafın yaz aylarında kış aylarından farklı çalışma yaptığına ilişkin bir iddiası olmadığı dikkate alındığında mahkemenin direnme kararı yerinde bulunmuş Dairemizin 09.12.2015 tarihli 2014/21117 esas 2015/34141 karar sayılı bozma ilamının hafta tatili alacağı hakkında yapılan bozma sebebi yönünden ortadan kaldırılmasına, karar verildikten sonra, Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

Y A R G ITAY K A R A R I
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan 22.03.2016 tarihli hükümün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun Geçici Ek 2. maddesi uyarınca ONANMASINA aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 07.06.2016 tarihinde oy birliği ile karar verildi.