Sahte fatura düzenleme - defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/443 Esas 2020/2766 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/443
Karar No: 2020/2766
Karar Tarihi: 04.06.2020

Sahte fatura düzenleme - defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/443 Esas 2020/2766 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 11. Ceza Dairesi'nin 2017/443 E. ve 2020/2766 K. sayılı kararında, sahte fatura düzenleme ve belge gizleme suçlarından sanığa mahkumiyet hükmü verildiği belirtilmektedir. Belge gizleme suçu nedeniyle verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının temyizinin mümkün olmadığı, itiraz yoluyla karar verildiği ifade edilmektedir. Sahte fatura düzenleme suçu yönünden, suç tarihinin mahallinde düzeltildiği belirtilmiştir. TCK'nin 53. maddesi uyarınca Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararının infaz aşamasında yeniden değerlendirilebileceği vurgulanmıştır. Sanığın savunması reddedilmiş ve verilen hükümde bir isabetsizlik görülmediği için temyiz nedenlerinin reddedilerek hükmün onaylandığı belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5560 sayılı Kanun
- 5271 sayılı CMK’nin 231/12. maddesi
- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/443 E. , 2020/2766 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

1-Defter ve belge gizleme suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik sanık müdafinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların 5560 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK’nin 231/12. maddesi uyarınca temyizi mümkün olmayıp, itiraz yasa yoluna tabi olduğu ve bu hususta itiraz merciince karar verildiği anlaşıldığından, dava dosyasının bu yönden incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2-2008 takvim yılı sahte fatura düzenleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sahte fatura düzenleme suçu yönünden gerekçeli karar başlığına 2008 olarak yazılan suç tarihinin düzenlenen en son tarihli fatura dikkate alınarak 31.12.2008 şeklinde mahallinde düzeltilmesi, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; yüklenen suçun sübutu kabul edilmiş, oluşa ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin olunmuş, cezayı artırıcı ve azaltıcı nedenin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafinin yerinde

görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 04.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.