Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28596 Esas 2022/8836 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Tüm dosya içeriğine göre; sanığın mağdurlara ait ikametten hırsızlık yapmasından sonra şüphe üzerine kolluk görevlilerince ticari taksi içinde iken durdurulduğu, çalınan eşyalardan birkısmının sanığın üst aramasında ele geçirildiği, birkısmının yapılan araştırma sonucunda kaldığı tespit edilen otel odasında bulunduğu, çalınan belgelerin de ticari taksi sürücüsü tarafından polis merkezine getirildiği ve mağdurlara teslim edildiği somut olayda; sanık tarafından gerçekleştirilmiş rızai iade bulunmadığı gözetilmeden sanık hakkında hırsızlık suçunda TCK’nın 168/1. maddesi uyarınca indirim yapılması ve suçun gece vakti işlenmiş olması nedeniyle artırım yapılırken, suç tarihinden önce yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 63. maddesi ile değişik TCK'nın 143. maddesi uyarınca, yarı oranında artırım yapılması gerektiği gözetilmeden, 1/6 oranında artırım yapılmak suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II) Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın, lehine olan hükümlerin uygulanmasına ilişkin talebinin, hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezalarının seçenek yaptırımlara çevrilmesine dair 5237 sayılı TCK'nın 50. maddesinin uygulanmasını da kapsadığı halde, sanık hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezalarının seçenek yaptırımlara çevrilmesi hususunda olumlu veya olumsuz bir karar verilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 10/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.