MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, suç eşyasını satın alma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Sanıklar... ve ....hakkında kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Sanıkların yokluklarında verilen hükmü, sanık ...’e 01.07.2010 ve sanık...’e 06.09.2010 tarihlerinde tebliği üzerine, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi delaletiyle halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 310/1. maddesinde öngörülen 1 haftalık yasal süreden sonra sırasıyla 09.07.2010 ve 28.09.2010 tarihlerinde temyiz eden sanıklar... ve....’ın temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi delaletiyle halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
2-Sanık... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
İşyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükümde sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik cezaya hükmedilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın çaldığı eşyaları etkin pişmanlık göstererek, rızaen iade etmediği, sattığı yeri göstermek suretiyle çaldığı bir kısım eşyanın iadesini sağlamış olsa bile, satışından elde ettiği bedeli iade etmediği anlaşılmakla sanığın hırsızlık suçundan aldığı cezasından 5237 sayılı TCK’nın 168/1. maddesi ile indirim yapılmamasında bir isabetsizlik görülmemiş ve tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
a) T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından hak yoksunluğunun yalnız kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
b) Mahkeme masrafı olarak yapılan ve sanığın payına düşen yargılama giderinin 6183 sayılı Kanun"un 106/1. maddesinde belirlenen 20,00 TL"den az olması nedeniyle 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesi ile eklenen 5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesi gereğince Devlet Hazinesine yükletilmesi yerine sanıktan tahsiline karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin açıklanan nedenlerle teblignameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ‘‘T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; "TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan kısımlar” çıkarılarak, yerine "TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" cümlesinin yazılması ve hüküm fıkrasından yargılama giderlerinin sanıktan tahsiline ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "Mahkeme masrafı olarak yapılan ve sanığın payına düşen (5 TL) yargılama giderinin 6183 sayılı Kanun"un 106/1. maddesinde belirlenen 20,00 TL"den az olması nedeniyle 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesi ile eklenen 5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesi gereğince Devlet Hazinesine yüklenmesine,” cümlesinin yazılması suretiyle, eleştiri dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.