MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık müdafiinin, sanığın yokluğunda verilen 21.04.2015 tarihli hükme yönelik infaz durdurma ile birlikte eski hale getirme talebinde bulunması üzerine mahkemece 11.12.2015 tarihinde sanık müdafiinin eski hale getirme ve infazın durdurulması taleplerinin reddine dair ek karar verildiği, sanık müdafiinin ek kararı temyiz ettiği, bunun üzerine itiraz merciince ek kararın hukuka uygun olduğundan bahisle sanık müdafiinin itirazının reddine dair ek karar verildiği, eski hale getirme talebi hususunda karar verme yetkisinin CMK.nın 42/1. maddesine göre hükmü temyizen incelemekle görevli Yargıtay"a ait olduğu gözetilmeksizin, eski hale getirme talebinin reddine dair ek karar ile itiraz merciince verilen ek kararın hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilerek söz konusu ek kararların kaldırılarak yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün duruşmada bildirdiği adrese tebliğe çıkarıldığı ve bu adrese gönderilen tebligat parçasının 20.05.2015 tarihinde iade edilmesi üzerine adres kayıt sisteminde mevcut bulunan adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre 24.06.2015 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, sanık müdafiinin bu hükmü 1412 sayılı CMUK"nın 310/1. maddesinde belirlenen bir haftalık süre geçtikten sonra 04.01.2016 tarihinde temyiz ettiği ve eski hale getirme talebinde bulunduğu anlaşılmakla sanığın eski hale getirme ile vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, 22.12.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.