MAHKEMESİ :İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 19.HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında ilk derece mahkemesinde görülen cezai şart işleminin iptali davasının kabulüne dair verilen karar hakkında bölge adliye mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda; davalı tarafın istinaf başvurusunun reddine yönelik olarak verilen kararın süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; Sayıştay Başkanlığı’nın 2011 yılı SGK taslak denetim raporu ile hastanelerinde tedavi gören bir kısım hastalardan kurumun belirlediği oranların üzerinde ilave ücret alındığının tespit edildiği iddiasıyla Kurumca 127.953,02 TL ceza-i şart uygulandığını ancak hastaların; başka hastaların ödemesini tek kredi kartı üzerinden yapması, SGK tarafından karşılanmayan tedavi hizmetleri almış olmaları, hediyelik eşya alımları, kafeterya ücretleri, oda süslemesi hizmeti almaları, Kurum tarafından karşılanmayan refakatçilere ait yeme ve yatma ücretine ilişkin ödemelerin ilave ücret ödemesi olarak kabul edilmesi nedeniyle cezai işlem uygulanmasının hatalı olduğunu beyan ederek 127.953,02 TL cezai şart işleminin iptalini istemiştir.
Davalı; davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; cezai işleme konu fazla ilave ücret alınmasına ilişkin daha önce kurum denetçilerinin yaptıkları incelemelerde sözleşmeye aykırılık ve fazla ilave ücret alındığı yönünde bir belirlemenin olmadığı, Sayıştay denetçisinin sadece mali kayıt ve Medula sistemi kaydını karşılaştırarak elde ettiği sonucun tespit niteliğinde olduğundan gerçeği yansıtmadığından bu kapsamda davacı hakkında uygulanan 2012 yılı "Sağlık Hizmeti Satın Alma Sözleşmesi" 11.3.6 maddesi uyarınca 127.953,02 TL cezai şart işleminin sözleşmeye aykırı olduğu kanaatine varılarak davacının davasının kabulüne, davalı tarafından davacı şirket hakkında uygulanan 127.953,02 TL cezai şart işleminin iptaline karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesinin kararına karşı, davalı tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş ve hüküm, davalı tarafça temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı bilgi ve belgelere, özellikle temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararında yazılı gerekçelere göre davalının tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davalı aleyhine yargılama gideri olarak harca hükmedilmesine yönelik re’sen yapılan temyiz incelemesinde;
Davalı SGK Başkanlığı"nın, 492 sayılı Harçlar Kanunu ve 5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu"nun 36. maddesi hükmüne göre harçtan muaf olması nedeniyle davacı tarafından karşılanan 24,30 TL başvuru harcının davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının kaldırılması ve ilk derece mahkemesi kararının düzeltilerek onanması, HMK"nın 370 inci maddesinin ikinci fıkrası hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının tüm temyiz itirazlarının REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının kaldırılmasına ve ilk derece mahkemesi kararının hüküm fıkrasının; 2. ve 4. bentleri çıkartılarak; 2. bendi yerine “Davalı, 492 sayılı Harçlar Kanunu ve 5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu"nun 36. maddesi hükmüne göre harçtan muaf olduğundan davalıya harç yükletilmesine yer olmadığına, davacının yatırdığı tüm harçların karar kesinleştiğinde ve isteği halinde davacıya iadesine,” cümlesinin eklenmesine, 4 nolu bent yerine; "Davacı tarafından yapılan 289 TL davetiye gideri, 216 TL müzekkere posta gideri, 3.300 TL bilirkişi ücreti olmak üzere toplam 3.805 TL yargılama masrafının davalıdan alınarak davacıya verilmesine," ifadesinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesine gönderilmesine, 16/12/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.