Tefecilik iki kez - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/9122 Esas 2019/3245 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/9122
Karar No: 2019/3245
Karar Tarihi: 19.03.2019

Tefecilik iki kez - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/9122 Esas 2019/3245 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanığın tefecilik suçundan bir kez mahkum edildiği belirtilmiştir. Mahkeme kararı temyiz edilmiş ve Yargıtay 5. Ceza Dairesi tarafından incelenmiştir. Karara göre, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine uygun olarak yerinde görülmeyen sair temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, sanığın değişik zamanlarda birden fazla kişiye ödünç para verdiği kabul edilmesine rağmen TCK'nın 43/1. maddesinin uygulanmaması ve adli para cezasının alt sınırının yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeden 7 gün olarak tayin edilmesi nedeniyle hüküm bozulmuştur. Anayasa Mahkemesinin kararının yürürlüğe girmesi nedeniyle TCK'nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 43/1. maddesi
- TCK'nın 53. maddesi
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- CMUK'nın 321. maddesi

5. Ceza Dairesi 2015/9122 E. , 2019/3245 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik (iki kez)
HÜKÜM : Atılı suçtan bir kez mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi;
Tefecilik suçundan zarar gören ..."ın kamu davasına katılması konusunda bir karar verilmemiş ise de, vekili tarafından 02/06/2011 günlü duruşmada davaya katılmak ve sanığın cezalandırılmasını istediklerinin bildirilmesi karşısında, temyiz dilekçesinin mahiyeti de gözetilerek 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca ..."ın sanık hakkında açılan kamu davasına katılan olarak kabulüne karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda birden fazla kişiye kazanç elde etmek amacıyla ödünç para verdiği kabul edilmesine rağmen sanık hakkında TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanmaması,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19/06/2007 tarih ve 2007/10-108 Esas, 2007/152 Karar sayılı ilamında belirtildiği gibi, yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 7 gün olarak tayin edilmesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı Kararının Resmi Gazete"nin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafi ile katılanlar vekillerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.