Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29149 Esas 2022/9043 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- İddianamede sanık hakkında hırsızlık suçundan TCK’nın 142/2-h, 143/1. maddelerinin uygulanmasının talep edildiği ve kovuşturmada sanık hakkında TCK’nın 142/2-h, 143/1. maddeleri uyarınca yargılama yapıldığı nazara alınarak; 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/10/2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2- Güneşin doğuş ve batış zamanlarını gösteren çizelgeye göre, suç tarihinde güneşin doğuş saatinin, yaz saati uygulaması da dikkate alındığında 06.00 olduğu, 5237 sayılı TCK'nın 6/1-e maddesine göre gecenin saat 05.00’de sona erdiği, dosya içerisindeki 12/08/2015 tarihli CD inceleme ve kimlik tespit tutanağına göre, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun saat 05.47 ila 05.52 arasında gündüz vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan aynı Kanun'un 116/2. maddesi yerine 116/2-4. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
3- Dosya içerisindeki 12/08/2015 tarihli CD inceleme ve kimlik tespit tutanağına göre, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanığa verilen cezanın 5237 sayılı TCK'nın 119/1-c. maddesi uyarınca artırılması gerektiğinin gözetilmemesi,
4- Sanığın adli sicil kaydında bulunan ve tekerrüre esas alınan Denizli 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/04/2015 tarihli ve 2015/38 Esas, 2015/145 Karar sayılı kararının, sonradan sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay incelemesinden geçtiği ve kararın, suç tarihinden sonra 22/11/2018 tarihinde kesinleştiğinin anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK'nın 58/1. maddesine göre tekerrüre esas teşkil etmediği ve sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas alınabilecek mahiyette başkaca bir mahkumiyet kaydının bulunmadığı hususu gözetilmeden, 5237 sayılı TCK'nın 58/6. maddesi gereğince sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve buna bağlı olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hırsızlık suçundan kurulan hüküm yönünden diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde ceza miktarı yönünden 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 11/05/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.