Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2018/4272 Esas 2019/3241 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4272
Karar No: 2019/3241
Karar Tarihi: 19.03.2019

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2018/4272 Esas 2019/3241 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin tefecilik suçundan mahkumiyetine dair bir hüküm verildiğini belirtiyor. Ancak sanığın savunmaları doğrultusunda, suçun işlendiğine dair yeterli delil bulunmadığı gerekçesiyle sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine hükmediyor. Mahkeme, bu kararın yerinde olduğunu ve sanık müdafinin temyiz itirazlarının reddedilmesine karar veriyor.
Kararda, TCK'nın 43/1. maddesi hakkında bir bozma nedeni olmadığı belirtiliyor ve TCK'nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi kararına uygun olarak uygulanması gerektiği vurgulanıyor. Ayrıca, hüküm fıkrasında suç adının tefecilik yerine hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma olarak gösterilmesi ve sanık hakkında uygulanan adli para cezasının yanlış hesaplanması da belirtiliyor. Bu nedenlerle, kararın kanuna aykırı olduğu gerekçesiyle bozulmasına hükmediliyor.
Detaylı bilgi için TCK'nın 43/1, 52/2 ve 53. maddelerinin Anayasa Mahkemesi'nin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda nasıl uygulanması gerektiği konusunda açıklama yapılması isteniyor.

5. Ceza Dairesi 2018/4272 E. , 2019/3241 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hüküm fıkrasının 1. paragrafında suç adının tefecilik yerine hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma olarak gösterilmesi ile sanık hakkında uygulanan adli para cezasına ilişkin hükümde TCK"nın 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı 20 TL"den hesaplanarak sonuç ceza belirlenmesine rağmen 30 TL"den hesaplandığının belirtilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hataları kabul edilmiş, bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda birden fazla kez atılı suçu işlediği kabul edilen sanık hakkında TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamış, TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararı doğrultusunda uygulanmasının infaz sırasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Delillerle iddia ve savunma, yapılan yargılama göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan yerinde görülmeyen sanık müdafin temyiz itirazlarının reddiyle eleştiriler dışında usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
Sanık ... hakkında tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Sanık ..."in tefecilik suçunu işlediği kabul edilerek mahkumiyetine karar verilmiş ise de; sanığın savunmalarında birikmiş parasından haberdar olan uzaktan akrabası "ın kısa süreliğine borç istemesi nedeniyle faiz karşılığı olmaksızın para verdiğini belirtmesi, diğer sanık ..."ın da bunu doğrulaması, müşteki ve katılanın beyanlarında sanık ... ile bir ilgilerinin olmadığını, parayı "dan aldıklarını ifade etmeleri, tanık ..."ın da müşteki İsmail"in "a çek keşide edip, bedelini %10 eksiğiyle aldığına şahit olduğunu beyan etmesi karşısında; sanığın yüklenen tefecilik suçundan mahkumiyetine yeterli, somut, tarafsız, bilimsel ve her türlü şüpheden uzak, kesin, inandırıcı ve yeterli delil bulunmadığı gözetilmeden beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesinin TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararının değerlendirilmesi lüzumu,
Hüküm fıkrasının 1. paragrafında suç adının tefecilik yerine hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma olarak gösterilmesi,
Sanık hakkında uygulanan adli para cezasına ilişkin hükümde TCK"nın 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı 20 TL"den hesaplanarak sonuç ceza belirlenmesine rağmen 30 TL"den hesaplandığının belirtilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.