Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1262 Esas 2022/9035 Karar Sayılı İlamı

Kilit kırarak hırsızlık suçundan sanık ...’ın, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 493/1, 62/1, 522 ve 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun'un 4. maddeleri gereğince 2.640,00 yeni Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, cezasının 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun'un 6. maddesi uyarınca ertelenmesine dair Gaziantep 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/02/2007 tarihli ve 2004/628 esas, 2007/141 sayılı kararının 19/04/2007 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içinde 07/06/2007 tarihinde yeniden suç işlediğinden bahisle yapılan ihbar üzerine, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 51/7. maddesi uyarınca erteli 2.640,00 yeni Türk lirası adli para cezasının aynen infazına ilişkin Gaziantep 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/02/2019 tarihli ve 2004/628 esas, 2007/141sayılı ek karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 26/11/2021 gün ve 17049-2021 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06/01/2022 gün ve 2021/153696 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27/12/2011 tarihli ve 2011/-8-183 esas, 2011/304 karar sayılı ilamında da; “…kesinleşmiş olmak koşuluyla hükmolunan cezanın 647 sayılı Yasanın 6. maddesi uyarınca ertelenmesi durumunda, 765 sayılı TCY’nın 95/2. maddesine göre, sanığın hüküm tarihinden itibaren beş sene içinde önceki verilen ceza türünden, bir cezaya ya da hapis cezasına mahkûm olması halinde, aynen infazına karar verilmesi gerekmektedir…Aynen infaz kararının hangi Yasa hükümleri uyarınca verilmesi gerektiği konusunun değerlendirmesine gelince; 5237 sayılı TCY’nın 51. maddesinde, yalnızca özgürlüğü bağlayıcı cezaların ertelenebileceği öngörülmüştür. Bu nedenle, erteli cezanın 51/7. maddesi uyarınca çektirilmesine karar verilebilmesi, ancak erteli cezanın da özgürlüğü bağlayıcı cezaya ilişkin olması halinde olanaklıdır. Kaldı ki somut olayda, sanığın önceki cezasının 647 sayılı Yasanın 6. maddesi uyarınca ertelenmiş para cezası olduğu nazara alındığında, aynen infaz kararının karma uygulama olmaması açısından 765 sayılı TCY’nın 95/2. maddesi uyarınca verilmesi gerekmektedir. Bu nedenle, yerel mahkemece sanığın erteli mahkumiyetinin aynen infazına karar verilmesi isabetli ise de; 765 sayılı TCY'nın 95/2. maddesi yerine, 5237 sayılı TCY'nın 51/7. maddesi uyarınca aynen infaz kararı verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.” şeklinde belirtildiği üzere, erteli para cezasından ibaret olan mahkumiyet kararının 765 sayılı Kanun’un 95/2. maddesi gereğince aynen infazına karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Dosya kapsamına göre, sanık ...’ın yokluğunda verilen Gaziantep 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/02/2007 tarihli kararının sanığın duruşmada beyan ettiği adresine Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre tebligat yapıldığı ancak UYAP’tan yapılan incelemede sanığın tebligatın yapıldığı 11/04/2007 tarihinde Zincidere Açık Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğunun anlaşılması karşısında, tebligatın usulsüz olduğu ve gerekçeli karar tebliği işlemi geçersiz olduğundan, hükmün usulüne uygun kesinleşmediği, denetim süresinin de işlemeye başlamadığı, denetim süresinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle sonradan verilen erteli cezanın aynen infazına ilişkin 15/02/2019 tarihli kararın da yok hükmünde olduğu anlaşıldığından, kanun yararına bozmaya konu yapılamayacak olması nedeniyle (GAZİANTEP) 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/02/2019 tarihli ve 2004/628 E., 2007/141 K. sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 11/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.