Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1469 Esas 2022/9031 Karar Sayılı İlamı

Kullanımları gereği açıkta bırakılmış eşya hakkında hırsızlık suçundan sanık ...'in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-e, 143/1, 35/1-2 ve 62/1 maddeleri uyarınca 1 yıl 10 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının 5237 sayılı Kanun'un 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Antalya 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/12/2019 tarihli ve 2018/762 esas, 2019/595 sayılı kararının 01/07/2020 tarihinde kesinleşmesini müteakip, aynı eylem nedeni ile açılan mükerrer dava sonunda sanığın geceleyin kullanımları gereği açıkta bırakılmış eşya hakkında hırsızlık suçuna teşebbüs suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-e, 143/1 ve 35/1-2 maddeleri gereğince 3 yıl 4 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının 5237 sayılı Kanun'un 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Antalya 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/12/2020 tarihli ve 2018/1127 esas, 2020/756 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 10/12/2021 gün ve 16914/2021 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 14/01/2022 gün ve 2021/156782 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, sanık hakkında 18/07/2018 tarihli kullanımları gereği açıkta bırakılmış eşya hakkında hırsızlık suçundan dolayı Antalya Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 14/09/2018 tarihli ve 2018/21427 esas sayılı iddianame ile açılan davanın yapılan yargılaması sonunda, Antalya 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/12/2019 tarihli ve 2018/762 esas, 2019/595 sayılı kararı ile sanığın mahkûmiyetine karar verildiği, anılan kararın 01/07/2020 tarihinde kesinleşmiş olması karşısında; sanık hakkında aynı eylem sebebiyle bu kez Antalya Cumhuriyet Başsavcılığının 07/12/2018 tarihli ve 2018/29922 esas sayılı iddianamesi ile açılan Antalya 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 2018/1127 esas sayılı dosyasında görülen mükerrer davanın, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 223/7. maddesinde yer alan “Aynı fiil nedeniyle, aynı sanık için önceden verilmiş bir hüküm veya açılmış bir dava varsa davanın reddine karar verilir.” hükmü gereğince reddine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sanığın yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilerek, mükerrer ceza tayininde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Karar duruşmasında Antalya E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu anlaşılan sanık ...'e 04/12/2020 tarihinde tefhim edilen hükmün yasa yolu bildiriminde CMK'nın 263'ncü maddesine göre “Bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı istinaf edebileceğinin belirtilmemesi” nedeniyle tefhimin usulsüz olduğu ve hükmün usulüne uygun kesinleşmediği belirlenmekle; kesinleşmemiş kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından, Antalya 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/12/2020 tarihli kararının sanığa usule uygun olarak (Sanığın cezaevinde olması halinde, cezaevindeki sanığa CMK 263 maddesine göre tebliği, aksi halde son ifadesinde bildirdiği son bilinen adresine kararın tebliği, bu adrese de tebliğ yapılamaması halinde güncel mernis adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliğ edilip, kesinleştirildikten sonra yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olup, (ANTALYA) 11. Asliye Ceza Mahkemesinin henüz kesinleşmeyen 04/12/2020 tarihli ve 2018/1127 E., 2020/756 K. sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 11/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.