Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik incelemeye dayalı olarak karar verildiğine, kusur durumuna, hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya kapsamına göre; sanığın, yönetimindeki kamyonla gündüz vakti, meskun mahalde, geçmenin yasak olmadığı tek yönlü caddede, azami hız sınırının üzerinde seyrini sürdürdüğü ve ön ilerisindeki otomobili sollamaya geçtiği esnada, aracının sağ ön kısmıyla otomobilin sol arka kısmına çarparak, otomobilin yol dışına çıkıp, su kanalına düşmesine ve otomobil sürücüsü ile otomobildeki üç yolcunun basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmalarına neden olduğu olayda,
Hükme esas alınan 11.12.2013 tarihli bilirkişi raporunda; dosyada mevcut kaza anı ve öncesine ilişkin görüntüler ile kamyona ait takograf incelendiğinde, sanığın, önünde aynı istikamete giden otomobile yakın ve 90 km. süratle seyredip, otomobili sollamaya çalışırken, otomobile temas etmesinden dolayı kazanın meydana geldiği, kamyonun, otomobili, soldan sağa, sağdan sola veya ilerideki bir araca doğru sıkıştırdığının görülmediği belirtilmesine göre, kamyon sürücüsü olan sanığın, önündeki otomobile arkadan çarparak, otomobilin seyir durumunu bozup, yol dışı kalmasına neden olmaktan ibaret eyleminde bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığı gözetilmeden, katılanların maddi delille doğrulanmayan soyut iddialarına itibar edilerek, sanığın, katılanların içerisinde bulunduğu otomobili sıkıştırdığından bahisle, sanık hakkında hükmedilen temel cezada TCK"nın 22/3. maddesi gereğince ½ oranında artırım yapılarak, sanığa fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 13.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.