Tehdit suçundan sanık ..."nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 106/2-a ve 43/2. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun"un 51. maddesi uyarınca ertelenmesine ilişkin ... . Asliye Ceza Mahkemesinin 21/05/2009 tarihli ve 2008/708 esas, 2009/245 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içinde suç işlediği gerekçesi ile 1 yıl 3 ay hapis cezasının aynen infazına dair anılan mahkemenin 15/05/2013 tarihli ve 2008/708 esas, 2009/245 sayılı ek kararının infazı sırasında, adı geçen hükümlünün denetimli serbestlik tedbiri ile cezasının infazına karar verilmesi talebinin kabulü ile cezasının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak infaz edilmesine ilişkin ... infaz Hakimliğinin 24/09/2013 tarihli ve 2013/2578 esas, 2013/2582 sayılı kararı sonrasında, hükümlünün ... Asliye Ceza Mahkemesinin 22/09/2011 tarihli ve 2011/20 esas, 2011/432 sayılı kararı ile verilen 3.000 Türk lirası ve 200 Türk lirası adli para cezalarından çevrilme 150 gün ve 4 gün hapis cezasının infazı için ceza infaz kurumuna alınmasını müteakip, hükümlü hakkındaki 1 yıl 3 ay hapis cezasının denetimli serbestlik tedbiri ile infazına ilişkin ... i İnfaz Hakimliğinin 28/08/2013 tarihli ve 2013/2291-2297 sayılı kararının infazının durdurulmasına dair Denizli İnfaz Hakimliğinin 24/09/2013 tarihli ve 2013/2578 esas, 2013/2582 sayılı ek kararına vaki itirazın kabulü ile hükümlünün 150 gün ve 4 gün hapis cezalarının infaz edilmekte olan diğer cezaları ile içtimasının mümkün olmadığı gerekçesiyle ... İnfaz Hakimliğinin bahse konu ek kararının kaldırılmasına ilişkin Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 07/02/2014 tarihli ve 2014/234 değişik iş sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığının 02/06/2014 gün ve 37844 sayılı yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 23/06/2014 gün ve KYB.2014-214868 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Yargıtay 10.Ceza Dairesinin 11/02/2013 ve 2013/856-1220 sayılı kararında hükümlünün denetimli serbestlik tedbiri ile infazı devam ederken başka kesinleşmiş mahkumiyetlerinin gelmesi halinde mahkumiyetlere konu cezalarla ilgili toplama kararı alınması ve sonuca göre 5275 sayılı Kanun"un 105/A maddesinin uygulanma koşullarının yeniden değerlendirilmesi gerektiğinin belirtildiği, Denetimli Serbestlik Hizmetleri Yönetmeliğinin 90/4.maddesinde yeralan “Başka bir mahkûmiyet kararı nedeniyle ceza infaz kurumuna alınan hükümlünün kaydı kapatılarak, 5275 sayılı Kanunun 107 nci maddesinin uygulanabilmesi yönünden toplama kararı alınması ve müteakip infaz işlemlerinin buna göre yapılması amacıyla dosya hükümlünün bulunduğu ceza infaz kurumuna gönderilmek üzere Cumhuriyet başsavcılığına iletilir." şeklindeki düzenleme de nazara alındığında, hükümlünün 1 yıl 3 ay hapis cezası ile 150 gün ve 4 gün hapis cezasının toplamı üzerinden denetimli serbestlik tedbiri ile infaz koşullarının değerlendirilmesi gerektiği, aksi uygulamanın hükümlünün aynı suç nedeniyle birden fazla denetimli serbestlik tedbiri ile infaz kurumundan istifade etmesi gibi bir sonuca yol açacağı gözetilmeksizin itirazın reddi yerine kabulü şeklinde karar tesisinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. Maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu ile bunun dışında kalan ve ceza hükmü içeren özel ceza yasalarıyla verilen ceza ve güvenlik tedbirlerinin uygulanmasındaki temel ilke ve amaçlar ile infaz şekilleri, infazın ertelenmesi, infazla ilgili kararlar, denetimli serbestlik, kamuya yararlı bir işte çalıştırma, koşullu salıverme, seçenekli yaptırımların uygulanması, tutuklama kararının yerine getirilmesi, özel infaz hükümleri, mükerrirlere özgü infaz rejimi gibi cezaların infazına ilişkin usul ve esasları düzenleyen, temel bir yasa olup, ceza hükmü içeren yasalar uyarınca verilen ceza ve güvenlik tedbirlerinin uygulama usul ve esaslarını düzenleyen ve içerisinde ceza hükmü içeren bir düzenlemenin de yer almadığı temel yasa niteliğindeki bu yasa özel ceza yasası olarak değerlendirilemez.
Yargıtay Dairelerinin süregelen uygulamalarında; infaz edilmekte olan cezaya ilişkin ortaya çıkan infaz sorunlarına ilişkin ihtilafların kanun yolu incelemeleri, infazı yapılan hükümde uygulanan ceza normunun temyiz incelemesini yapan Daireler tarafından yapılmıştır. 5275 sayılı Yasa’nın yürürlüğünden sonra da; Yargıtay 11.C.D.’nin 20/11/2013 gün ve 2013/20450 esas, 2013/17234 karar sayılı, Yargıtay l. C.D.’nin 27/01/2014 gün ve 2014/693-234 E.K. sayılı, Yargıtay 8.C.D.’nin 17/03/2014 gün ve 2014/915-6613 E.K. sayılı ve 10/02/2014 gün ve 2014/913-2593 E.K. sayılı, Yargıtay l0.C.D.’nin 17/02/2014 gün ve 2014/904-1059 E.K. sayılı ve 04/03/2013 gün 2012/28685 esas, 2013/2014 karar sayılı, Yargıtay 4.C.D.’nin 16/01/2014 gün ve 2012/36844 esas 2014/992 karar sayılı, Yargıtay 15.C.D.’nin 24/02/2014 gün ve 2014/2207-3249 E.K. sayılı kararlarda olduğu üzere, 5275 sayılı Yasanın infaz sırasında uygulaması ile ilgili ortaya çıkan hususlar yönünden verilen kararlara ilişkin kanun yolu incelemeleri Yargıtay’ın ilgili suça bakmakla görevli Dairesince yapılmakta, aynı şekilde anılan yasanın 111 ve devamı maddelerinde yer alan tutuklama kararının yerine getirilmesi, tutukluların hakları ve kısıtlayıcı önlemlerle ilişkin yerel mahkemelerce verilen ve temyize konu olmayan kararlar yönünden olağanüstü kanun yoluna başvuruları da yargılama konusunu oluşturan suça bakmakta olan ceza Dairelerince karara bağlanmaktadır.
Bu uygulamanın aksi düşünülecek olursa, Yargıtay’ın ceza dairelerinin tamamının bakmakta olduğu her türlü suç ve kabahatin infazı ile ilgili tüm hukuka aykırılıkların çözümünün Dairemizce yapılması sonucu doğacaktır ki bu da Yargıtay Kanunundaki iş bölümüne ilişkin hükümlere aykırılık teşkil edecektir.
Yargıtay Kanunu"nun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. Maddesine dayanarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca hazırlanan işbölümüne göre, Dairemizin görevi özel ceza yasalarından veya Kabahatler Kanunu"ndan doğan ve başka bir dairenin görev alanına girmeyen suç ve kabahatlere ilişkin temyiz incelemesi görevinden ibaret olup, Kanun Yararına Bozma talebinin konusu olan dosyanın yapılan incelemesinde;
Kanun yararına bozma talebinin hükümlü ... hakkında infaz edilen hükümle ilgili olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına ilişkin olduğu anlaşılmıştır.
Somut olayda; hükümlü hakkında hükmolunan ceza, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda düzenlenen tehdit suçuna ilişkin olup, bu cezanın infaz sırasında uygulanan ve temel yasa özellikleri taşıyan 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun, özel ceza yasası kapsamında değerlendirilemeyeceği cihetle, Kanun Yararına Bozma istemine konu hükmün konusuna ve Yargıtay Kanununun değişik 14.fıkrası ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu"nun 19.01.2015 ve 2015/8 sayılı kararına göre, işin incelenmesi Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesinin görevine dahil olduğundan, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, Dairemizin görevli olduğuna dair Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesinin 12/03/2015 tarih ve 2014/35157 Esas-2015/24391 Karar sayılı kararı bulunduğundan görev konusunda uyuşmazlığın çözümü için dosyanın Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kuruluna GÖNDERİLMESİNE , 22.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.