MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla çalışma, yıllık izin, ücret, ulusal bayram ve genel tatil ile hafta tatili ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait iş yerinde son olarak müdür unvanıyla çalışmasını sürdürürken işçilik alacaklarının ödenmeyip ihtarnameden de sonuç alınamaması üzerine iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini belirterek kıdem tazminatı ile yıllık izin, ücret, fazla çalışma, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesini haklı sebep olmaksızın sona erdirdiğini, çalıştığı dönem boyunca tüm hak ve alacaklarının banka aracılığıyla kendisine ödendiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, geniş anlamda ücret kavramına dahil olan ücret alacaklarının tam ve zamanında ödenmemesinin işçi açısından haklı fesih sebebi oluşturduğu kabul edilerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının hafta tatili ve fazla mesai alacağının hesaplanması konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davacının fazla çalışma ücreti hesabı; fazla mesai tahakkuku yapılmayan 2006 Aralık, 2007 Ocak-Aralık, 2008 Mart-Temmuz, Ekim, Aralık, 2009 Ocak, 2010 Mayıs, 2011 Mayıs, Ağustos, Ekim, Kasım aylarına ilişkin olarak tanık anlatımlarına göre hesaplanıp hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davacının 09:00-22:00 saatleri arası, iki saat ara dinlenme düşüldükten sonra günde onbir saat olmak üzere, altı gün çalıştığı haftalarda 11 saat x 6 gün = 66 saat, yedi gün çalıştığı haftalarda 11 saat x 7 gün = 77 saat mesai yaptığı, dört haftalık zaman dilimindeki çalışmasının ise ikiyüzseksenaltı saate tekabül edip kanuni çalışma süresi olan yüzseksen saat üzerinden düşüm yapıldığında yüzaltı saat fazla mesai yaptığı, bunun da haftada ortalama 106/4=26,5 saat fazla çalışmaya isabet ettiği ve hesaplamanın bu süre üzerinden yapıldığı anlaşılmaktadır. Yine davacı vekili tarafından hafta tatili alacağı ayrıca talep edilip mahkemece de hüküm altına alındığına göre; haftanın yedi günü çalışılan dönemde hafta tatiline denk gelen günlerin yedi buçuk saatinin hafta tatili olarak hüküm altına alındığı göz önünde bulundurulmadan, mükerrer ödemeye sebep olacak şekilde aynı çalışma için hem hafta tatili hem de fazla çalışma alacağının hüküm altına alınması doğru değildir. Belirtilen sebeplerle, haftanın yedi günü çalışılan dönem yönünden hafta tatiline denk gelen günde yedi buçuk saatlik çalışmanın fazla çalışma hesabından dışlanarak sonuca gidilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 06.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.