Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/12803 Esas 2015/6226 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK" nın 89/1, 2-b-e-d, 3-b, 62/1, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin, kusur durumuna, zararı gidermek istediklerine, katılan vekilinin ise bilinçli taksirin unsurlarının oluştuğuna ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-Beyanına göre sevk ve idaresindeki otomobille 70-80 km hızla meskun mahalde, gündüz vakti, tek yönlü yolda seyri sırasında olay yerine geldiğinde sağdan sola doğru karşıdan karşıya geçmeye çalışan yayaya, kavşak başında çarpması sonucu, katılanın hayati tehlike geçirecek, yüzde sabit iz kalacak, kemik kırığı hayati fonksiyonlarını ağır derecede etkileyecek, işlev yitimi olacak şekilde yaralandığı olayda, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusurlu sanık hakkında meydana gelen zararın ağırlığı da gözetilerek alt sınırdan daha fazla uzaklaşılarak hak ve nasafete uygun bir ceza tayini yerine yazılı şekilde ceza tayin edilmesi,
2- Sanık hakkında tayin edilen temel cezanın işlev yitimi nedeniyle TCK"nın 89/3-b. maddesi gereğince bir kat arttırılması ile yetinilmesi gerekirken, aynı Kanunun 89/2-a-d-e maddesi gereğince yarı oranında arttırım yapıldıktan sonra, ayrıca TCK"nın 89/3-b. maddesi gereğince bir kat arttırım yapılarak fazla ceza tayini, Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 09/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.