MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 17. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ödemiş 1. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 11.01.2017 tarih ve 2015/355 E. - 2017/8 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi"nce verilen 24.10.2018 tarih ve 2017/1002 E. - 2018/1378 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davacıların murisi ...’nın davalı bankadan kullandığı tarım kredisinin tahsili için davacılar aleyhine ipoteğin paraya çevrilmesi yoluyla takip başlatıldığını, ipotek resmi senedinde akdi faiz oranının % 16,32, temerrüt faiz oranının % 21,21 olarak belirlenmesine rağmen, sözleşme ve kanun hükümlerine aykırı olarak % 72 oranı üzerinden faiz alacağının hesaplandığını, bu durumun TBK’nın 88. ve 120. maddelerine aykırı olduğunu ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, Ödemiş 2. İcra Müdürlüğü’nün 2015/1143 esas sayılı dosyasında davacıların 70.000.-TL işlemiş faiz borcu olmadığının tespiti ile davalı aleyhine kötüniyet tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacıların murisi ve diğer borçlulara keşide edilen kat ihtarında % 72 temerrüt faizi ve ferilerinin talep edildiğini, davacıların murisinin bu faiz oranıyla tüm borcun asıl ve ferilerini ödemeyi taahhüt ettiğini, verilen taahhütname kapsamında ilk taksitin davalı bankaya ödendiğini, davacılar hakkında başlatılan icra takibinin itiraz edilmeksizin kesinleştiğini, davalı bankanın kredi sözleşmesi ve ipotek sözleşmesine göre tek taraflı olarak faiz oranını belirleme yetkisi bulunduğunu, ipotekli taşınmazın aynı zamanda genel kredi sözleşmesinden doğan alacağın da teminatını teşkil ettiğini belirterek, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, yapılan yargılama, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacıların murisinin kullandığı tarım kredisinin ticari kredi niteliğinde olduğu, 6102 sayılı TTK’nın 8. maddesine göre ticari işlerde faiz oranının serbestçe belirlenebileceği, akdi ve temerrüt faiz oranlarına sınırlama getiren TBK’nın 88. ve 120. maddesi hükümlerinin ticari işlerde uygulanmasının mümkün olmadığı, davalı bankaca uygulanan faizin sözleşmeye ve işin niteliğine uygun olduğu tespit edildiğinden, davacıların uygulanan faiz oranına yönelik menfi tespit talepli davalarının reddine karar verilmiş, hükme karşı davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, ilk derece mahkemesi tarafından hükme esas alınan bilirkişi raporunda kat tarihi olan 20.09.2010 tarihi ile takip tarihi olan 07.04.2015 arası için % 36 akdi faiz oranı üzerinden hesaplama yapıldığı, mahkemece bu hesaplama esas alınarak ve hesaplanan faiz miktarı borçlu olunmadığı iddia edilen miktardan az olmasına rağmen, menfi tespit isteminin reddine karar verildiği, kararın gerekçesinin de açıklanmadığı, taraf vekillerinin bilirkişi raporuna itirazları yerel mahkemece değerlendirilmediğinden, itirazların değerlendirilmesi için istinaf yargılaması aşamasında bilirkişiden ek rapor alındığı, 18.07.2018 havale tarihli ek raporda, 03.10.2010 temerrüt tarihi ile 07.04.2015 takip tarihi arası için, genel kredi sözleşmesine göre tespit edilen % 72 temerrüt faiz oranı üzerinden yapılan hesaplamada, davacı bankanın takip tarihi itibarıyla 128.342,83.-TL faiz alacağı olduğunun tespit edildiği, icra takibi ile, hesaplanan bu tutardan daha az miktarda 116.806,32.-TL faiz talep edildiğinden menfi tespit isteminin yerinde olmadığı, ilk derece mahkemesi kararı gerekçe bakımından eksik ve çelişkili ise de, alınan ek bilirkişi raporu ile sonuç itibarıyla doğru olduğu tespit edildiğinden davacı vekilinin istinaf isteminin reddine karar verilmiş, hükme karşı davacı vekilince temyiz yoluna başvurulmuştur.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle muhakeme hukukuna ve maddi hukuka uygun bulunan hükmün ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 24.11.2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.