Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/6802 Esas 2020/2715 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : 2008 ve 2010 takvim yıllarında işlenen suç hakkında: Beraat
2009 takvim yılı için: Mahkumiyet

1)Sanık hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Aynı takvim yılına ait birden fazla fatura düzenleme eylemleri nedeniyle zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, gerekçeli karar başlığında maddi hata sonucu suç adına eklenmiş bulunan "Deniz veya Demiryolu Ulaşım Araçlarını Kaçırma veya Alıkoyma, Deniz veya Demiryolu Ulaşım Araçlarını Kaçırma veya Alıkoyma" ibaresinin mahallinde gerekçeli karar başlığından çıkartılması, suç tarihlerinin “2008, 2009 ve 2010” olarak mahallinde düzeltilmesi, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki "velayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.

Toplanan deliller gerekçeli kararda incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
2)Sanık hakkında 2008 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesine gelince;
Sanığa yüklenen "sahte fatura düzenleme" suçunun yasada gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırına göre 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımının, kesici son işlem olan sanığın sorgusunun yapıldığı 02.11.2011 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddesi gereğince DÜŞMESİNE, 03.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.