MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla mesai ve genel tatil ücreti alacaklarının ödenmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının kendi isteği ile işten ayrıldığını alacağı bulunmadığını, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, iş bitimi davacı işten ayrıldığında bölüm şefince ayrılmış ise de bölüm şefinin işten çıkarma yetkisinin olmadığını belirten işverenin davacıyı yeniden işe davet ettiği, hata talebi halinde başka bölümde çalışma teklif ettiği, ancak davacının gelmediği ve devamsızlık yaptığı, işveren feshinin haklı nedene dayandığı, davacının tanık beyanlarına göre fazla mesai ücretine hak kazandığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, kıdem ve ihbar tazminatı isteklerinin reddine, fazla mesai ve genel tatil ücret alacaklarının tahsiline karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle, kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında iş sözleşmesinin devamsızlık nedeni ile feshinin haklı nedene dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 2/4 maddesi uyarınca “İşveren adına hareket eden ve işin, işyerinin ve işletmenin yönetiminde görev alan kimselere işveren vekili denir. İşveren vekilinin bu sıfatla işçilere karşı işlem ve yükümlülüklerinden doğrudan işveren sorumludur”.
Somut uyuşmazlıkta gece vardiyasında çıkan davacının daha sonraki vardiya çalışmasında evinde iken bölüm şefi tarafından hatalı üretim nedeni ile evinden arandığı, davacının da bu aranma üzerine, işveren ihtarname gönderilerek, bölüm şefinin kendisini arayarak kovması ve hakaret etmesi neden ile tazminat ve alacaklarını talep ettiği sabittir. Bölüm şefi işveren adına hareket eden ve İş Kanunu’nun 2. Maddesi anlamında işveren vekilidir. Davacı işçiye karşı işlem ve eylemlerinden işveren sorumludur. İş sözleşmesi işveren vekili tarafından gerçekleştirilmiştir. Fesih sonuçlarını doğurur. İşverenin bu olaydan sonra işe daveti ve davet üzerine gelmeyince devamsızlıktan feshinin sonuca etkisi yoktur. Davacının kıdem ve ihbar tazminatının kabulü yerine reddi hatalıdır.
3- İş hukukunda çalışma olgusunu, bu kapsamda fazla mesai yaptığını, tatillerde çalıştığını iddia eden işçi, karşılığı ücretin ödendiğini de işveren kanıtlamalıdır.
Fazla ve tatillerde çalışma her türlü delille kanıtlanabilir. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir.
İşçinin çalışma olgusunun tespitinde işyerinde veya komşu işyerinde çalışanların tanıklığı önemli olduğu gibi tanık olarak dinlenecek kişinin tanıklığına güveni etkileyebilecek bir durumun olup olmadığı da araştırılmalıdır.
Diğer taraftan 6100 HMK.’un tanıkla ilgili hükümleri incelendiğinde, 240/1 maddesinde “Davada taraf olmayan kişiler tanık olarak gösterilebilir”, 250. Maddesinde “Tanığın davada yararı bulunmak gibi tanıklığının doğruluğu konusunda kuşkuyu gerektiren sebepler varsa, bunu iki taraftan biri iddia ve ispat edebilir” ve 254. Maddesinde ise “Dinleme sırasında öncelikle tanıktan adı, soyadı, doğum tarihi, mesleği, adresi, taraflarla akrabalığının veya başka bir yakınlığının bulunup bulunmadığı, tanıklığına duyulacak güveni etkileyebilecek bir durumu olup olmadığı sorulur” kurallarına yer verilmiştir.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının işyerinde çalışmayan tek tanığının beyanı esas alınarak fazla mesai ve genel tatil ücret alacağı hesaplanıp hüküm altına alınmıştır. Adı geçen tanık işyerinde veya komşu işyerinde çalışan olmadığından beyanına itibar edilerek fazla mesai ücreti ile genel tatil ücret alacaklarının tahsiline karar verilmesi hatalıdır.
Davalı tanıkları ise bayram ve genel tatillerde çalışma olmadığını açıkça belirtirken, bir davalı tanığı işyerinde 08,30- 17,30 arası çalışıldığını, sezona ve işin yoğunluğuna göre bazı haftalar beş günü, bazı haftalar ise bir gün 17.30 dan sonra fazla mesai yapıldığını beyan etmiş, ancak 17:30 dan sonra kaça kadar çalışıldığını açıklamamıştır. Diğer davalı tanık beyanı ile ise çalışma süresi aydınlatılmış değildir.
Mahkemece yapılacak iş, tanıklar yeniden dinlenerek çalışma saatlerinin ve tanık beyanlarında ifade edilen sezon diye tabir edilen dönemin açıklattırılması ve fazla mesainin saat kaça kadar sürdüğü sorularak işyerinde davacının yaptığı fazla mesai belirlenmeli ve ücreti hesaplanıp hüküm altına alınmalıdır.
Genel tatil çalışmaları ise somut olarak kanıtlanmadığından reddedilmelidir.
Mahkemece soyut davacı tanık beyanına göre fazla mesai ücretinin hesaplanıp hüküm altına alınması ve bu alacak konusunda eksik inceleme ile karar verilmesi, genel tatil ücret alacağının ise reddi yerine kabulü hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.