MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kiralananın tahliyesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, dava konusu taşınmazı kendi ihtiyacı nedeniyle 23/09/2014 tarihinde satın aldığını, ihtiyacın gerçek ve samimi olduğunu, kiralananın ana yola bakması ve canlılığı doğrultusunda bakkaliye, kentkart ve sayısal bayiliği, faturamatik ve tekel büfe olarak kullanacağını, daha önce dava konusu yere yakın bir yerde kiracı olarak benzeri işleri yaptığını belirterek kiralananın tahliyesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davacının, ihtiyacının samimi olmadığını beyanla davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacı ve davalı tanıklarının ortak beyanlarının, dava konusu yere yakın bir noktada davacıya ait başka bir dükkanının bulunduğu hususu olduğunu, bu hususun, ihtiyaç iddiasının gerçeklikten uzak olduğu dolayısıyla samimi ve zorunlu olmadığı kanaatini oluşturduğu belirtilerek davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Türk Borçlar Kanununun 350/1 ve 351. maddesine göre işyeri ihtiyacına dayalı olarak açılan tahliye davalarında ihtiyaçlının kirada olması halinde ihtiyacın varlığının kabulü için ihtiyaçlının ya tahliye tehdidi altında bulunması veya kiralananın yapılacak iş için daha üstün nitelikte olması, en azından halen iş yapılan yerle eşdeğer nitelikte bulunması gerekir. Eşdeğerlik durumu varsa mülkiyet hakkına üstünlük tanınmalıdır. Bu iki halden birisinin varlığı ihtiyacın kabulü için yeterlidir. Her iki halin birlikte olması gerekmez. Tahliye tehdidinin varlığı davacı tarafından ileri sürülmemiş ise mahkemece kendiliğinden nazara alınamaz. Oysa kiralananın halen iş yapılan yerden üstün olduğu ileri sürülmemiş olsa bile ihtiyaç iddiasının içinde bu husus da mevcut olduğundan mahkemece uzman bilirkişi aracılığıyla keşif yapılarak kıyaslama suretiyle bu hususun belirlenmesi gerekir.
Davacı taraf halen kirada olduğunu beyan etmekle birlikte tahliye tehdidi altında olduğu ileri sürülmemiştir. Dosya kapsamından davacının halen faaliyet gösterdiği yerde kiracı olup olmadığı anlaşılamamaktadır. Bu nedenle, davacının kiracı olduğunun anlaşılması
halinde, Mahkemece yukarıda açıklanan ilke ve esaslar doğrultusunda dava konusu kiralananın, halen kirada çalışılan işyerine nazaran daha üstün vasıfta veya en azından eşdeğer nitelikte olup olmadığı mahallinde mukayeseli keşif yapılarak belirlenmesi ve varılacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile karar verilmesi doğru olmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 07.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.