Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2016/18697 Esas 2020/7984 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 08.08.2014 gününde verilen dilekçe ile mirasçılık belgesinin iptali ile yeni mirasçılık belgesi verilmesi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 22.06.2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, mirasçılık belgesinin iptali ile yeni bir mirasçılık belgesi verilmesi istemine ilişkindir.
Davacı; murisi ... ..."a ait İslahiye Sulh Hukuk Mahkemesinin 11.01.2011 tarih ve 2010/565 Esas, 2011/5 Karar sayılı mirasçılık belgesinin hatalı olduğunu belirterek mirasçılık belgesinin iptali ile yeni bir mirasçılık belgesi verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece, davanın kabulüyle İslahiye Sulh Hukuk Mahkemesinin 11.01.2011 tarih ve 2010/565 Esas-2011/5 Karar sayılı mirasçılık belgesinin iptaline, murisin mirasçılarının ve miras paylarının belirlenmesine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı ... temyiz etmiştir.
Bir kimsenin ölümü ile geriye bıraktığı mirasçılarını ve miras paylarını gösteren mirasçılık belgesinin verilmesi istemiyle dava açma hakkı kural olarak o kişinin mirasçılarına aittir. Mirasçılık belgesinde mirasçı olarak gösterilmeyen ve kendisine mirastan pay verilmeyen mirasçılarla, mirasçı olarak gösterilmesine rağmen gerekenden az pay verilen mirasçılar daha önce alınmış mirasçılık belgesinin iptali istemiyle dava açabilirler. Mahkemelerce yetki verilmiş olması koşuluyla mirasçı sıfatları bulunmayan kişiler dahi bu tür davaları açabilirler.
Türk Medeni Kanununun 495. maddesine göre mirasbırakanın birinci derece mirasçıları, onun altsoyudur. Aynı yasanın 496. maddesine göre de altsoyu bulunmayan mirasbırakanın mirasçıları, ana ve babasıdır. Bunlar eşit olarak mirasçıdırlar. Mirasbırakandan önce ölmüş olan ana ve babanın yerlerini, her derecede halefiyet yoluyla kendi altsoyları alır. Bir tarafta hiç mirasçı bulunmadığı takdirde, bütün miras diğer taraftaki mirasçılara kalır.
Aynı Kanunun 499/1 maddesi uyarınca, sağ kalan eş, mirasbırakanın ana ve baba zümresi ile birlikte mirasçı olursa mirasın yarısı eşe kalır.
Somut olayda, dosya içerisinde yer alan nüfus kayıtlarından ..."ın murisin oğlu ..."ın oğlu olduğu halde kendisine muris ... ..."ın mirasından pay verilmediği, adı geçen kişiye verilmesi gereken payın ... mirasçılarından ..."e verilerek hükümde bu mirasçıya iki defa pay verildiği anlaşılmıştır.
Yine dosya içerisinde yer alan nüfus kayıtlarına göre; murisin oğlu ... ..."ın 20.03.1999 tarihinde evli ve çocuksuz olarak vefat ettiği, eşi ... ..."ın da 25.12.2002 tarihinde ölümü ile eşi ..."in ölümünden sonra 27.10.2000 tarihinde evlat edindiği ibrahim oğlu ..."ın kaldığı anlaşılmıştır. ... altsoyu olmadan vefat ettiğinden Türk Medeni Kanunu"nun 496 ve 499. maddelerine göre eşi ve 2. zümre mirasçıları birlikte mirasçı olacaktır. Bu durumda sağ kalan eş, ..."in anne ve baba zümresi ile birlikte mirasçı olduğundan mirasının yarısına sahip olur. Ne var ki mahkemece bu husus dikkate alınmadan miras payının tamamı ... ..."ın evlatlığı ..."a ait olacak şekilde hüküm tesis edilmiştir. Mahkemece bütün mirasçıları ve paylarını gösterir şekilde ve payların doğru şekilde mirasçılara dağıtıldığı mirasçılık belgesi verilmesi gerekirken, hatalı bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş hükmün bu nedenlerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı ..."ın temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 02.12.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildiBaşkan