Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/5521 Esas 2020/2712 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-2008 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz nedenlerinin incelenmesine gelince;
Sahte olduğu iddia edilen faturaları düzenleyen şirketlerden MBS... Ltd. Şti. hakkında 2008 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan Yozgat 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/621 Esas 2013/791 Karar sayılı dosyasında sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmünün temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 2016/5650 E. 2018/10991 K. sayılı dosyasında yapılan incelemede suçun sübutunun kabul edildiği, hükmün uygulamasına yönelik bozma kararı verildiği, yine mükellef kurumca kullanılan ve sahte olduğu iddia edilen faturaları düzenleyen şirketlerden ......Ltd. Şti. hakkında, 2008 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan Gebze 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/453 E. 2016/587 K. sayılı dosyasında verilen mahkumiyet hükmünün İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi"nin 2017/1521 E. 2017/1558 K. sayılı dosyasında, istinaf başvurusunun esastan reddi kararı ile kesinleştiği UYAP sisteminde yapılan inceleme ile anlaşılmakla tebliğnamedeki düzenleyici şirketler hakkındaki davaların araştırılmasına yönelik bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller gerekçeli kararda incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı nedenin bulunmadığı, azaltıcı sebeplerin ise nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- 2007 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen suçun yasada gerektirdiği cezasının üst sınırına göre 5237 sayılı Kanun"un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve sanık müdafinin temyiz talepleri bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu konuda aynı yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 03.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.