Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2013/4692 Esas 2013/5634 Karar Sayılı İlamı

1. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/4692
Karar No: 2013/5634

Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2013/4692 Esas 2013/5634 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı bir taşınmazın üzerinde el atmaya çalışan davalıya karşı el atmamanın sağlanmasını ve ecrimisil ödenmesini talep etmiştir. Ancak dava harçlarının tam ve zamanında yatırılmaması nedeniyle reddedilmiştir. Mahkeme kararında, davanın taşınmaz malın aynına ilişkin olduğu ve bu nedenle dava değerinin belirlenmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, dava harçlarının ödenmemesinin mahkeme tarafından dikkate alınması gerektiği vurgulanmıştır. Kararın bozulması sonucu harçların geri ödeneceği ve işin esasının tekrar inceleneceği belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak ise, 1086 sayılı HUMK'nın 413. maddesi ve 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 16. ve 32. maddeleri gösterilmiştir. HUMK 413. madde el atılan yerin değeri ile talep edilen ecrimisil toplamından ibaret olacağını, Harçlar Kanunu 16. madde harcın alınmasını yargı işlemlerinin yapılamayacağı belirtirken, 32. madde ise yargı işlemlerinden alınacak harçların tamamlanması gerektiğini düzenlemiştir.

1. Hukuk Dairesi 2013/4692 E. , 2013/5634 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İSTANBUL 13. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 15/11/2012
NUMARASI : 2011/481-2012/438

Yanlar arasında görülen elatmanın önlenmesi ve ecrimisil davası sonunda, yerel mahkemece davanın, reddine ilişkin olarak verilen karar davacı tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi .raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Dava, çaplı taşınmaza el atmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hemen belirtilmelidir ki; iddianın içeriği ve ileri sürülüş biçiminden, davanın taşınmaz malın aynına ilişkin olduğu ve konusunu oluşturan hakkın para ile değerlendirilmesinin mümkün bulunduğu; böyle bir davada, 1086 sayılı HUMK"nın 413. ve 492 sayılı Harçlar Kanunu"nun 16. maddeleri uyarınca dava değerinin ve buna göre alınacak harcın, el atılan yerin değeri ile talep edilen ecrimisil toplamından ibaret olacağı kuşkusuzdur (4.3.1953 tarihli ve 10/2 sayılı İBK).
Dosya içeriği ve toplanan delillerden, davanın, hükmedilmesi istenen ecrimisil miktarı üzerinden harç ödenmek suretiyle açıldığı, el atmanın önlenmesi yönünden harç yatırılmadığı gibi, yargılama sırasında da bu yönden harç ikmali yapılmadığı anlaşılmaktadır.
Bilindiği üzere, 492 sayılı Harçlar Kanunu, harcın alınmasını veya tamamlanmasını tarafların isteklerine bırakmayıp, anılan hususun mahkemece kendiliğinden gözetileceğini düzenlemiş ve buyurucu nitelikteki 32. maddesinde yargı işlemlerinden alınacak harçlar ödenmedikçe müteakip işlemlerin yapılamayacağını öngörmüştür.
Hal böyle olunca, öncelikle davada ileri sürülen isteklerden el atmanın önlenmesi isteği ile ilgili olarak keşfen saptanan ya da saptanacak dava değeri üzerinden peşin harcın alınması, bu zorunluluk yerine getirildiği takdirde davaya devam edilmesi gerekirken, anılan husus gözardı edilerek işin esası bakımından hüküm kurulması doğru değildir.
Davacının temyiz itirazı açıklanan nedenden ötürü yerindedir. Kabulüyle, hükmün (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK."nın 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer hususların incelenmesine şimdilik yer olmadığına, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 16.04.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.