MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki maddi tazminat (nişan bozulması sebebine dayalı) davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; davalıyla 11.05.2013 tarihinde nişanlandıklarını, düğün merasiminin yapılması ve evlilik sonrası yaşayacakları ortak konut için masraf yaptığını ancak, davalının sebepsiz yere nişanı bozduğunu ileri sürerek, davalıya banka kanalıyla gönderdiği 3.900,00 TL ile, duşakabin ve termosifon alımı sırasında ödediği 830,00 TL olmak üzere toplam 4.730,00 TL"nin nişanın bozulduğu tarihten itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı; nişan sonrası davacı gibi kendisinin de çeşitli harcamalar yaptığını, nişanın bozulmasında davacının kusurlu olduğunu, davacının kabulündeki miktarlardan daha fazla para gönderdiğini, hesabından ayrıca 05.05.2014 tarihinde ayrı ayrı 1.000,00 TL , 1.000,00TL, 600,00 TL ve 560,00 TL çektiğini ve bu tutarların davacının hesabına yatırıldığını, nişan bozulduktan sonra yaptıkları ödemeler konusunda davacıyla ibralaştıklarını, davacıya borcunun olmadığını savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davacının iddiasına karşın, davalının nişanı haklı nedenle bozduğunu ispat edemediği bu nedenle davacıya oranla kusurlu olduğu gerekçesiyle, davanın kabulü ile davacının tanık beyanlarıyla duşakabin ve termosifon alımı için ödediği anlaşılan 830,00 TL ve banka havalesi yoluyla davacının davalıya gönderdiği tutardan, davalının davacıya gönderdiği tutarların mahsubu ile kalan 3.900,00 TL olmak üzere toplam 4.730,00 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bent dışındaki sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dava nişanın bozulması nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir.
Somut uyuşmazlıkta; davacı banka kanalıyla davalıya gönderdiği miktardan davalının kendisine gönderdiği miktarların mahsubu ile kalan 3.900,00 TL"nin de tahsilini istemiştir. Davalı ise, davacıya kendisinin de farklı tarihlerde para gönderdiğini, davacı ile tanıklar huzurunda ibralaştıklarını davacının kendisinden alacağının kalmadığını savunmuş, delil olarak sadece banka dekontlarını ve hesap ekstresini sunmuştur.
Mahkemece; banka aracılığı ile gönderilen tutarlar nedeniyle uğranılan maddi zararın tespitinde; davalının savunması ve dayandığı deliller tartışılmaksızın banka havalesi yoluyla davacının davalıya gönderdiği toplam 10.850,00 TL"den davalının gönderdiği toplam 6.950,00 TL dikkate alınmış,. mahsup suretiyle 3.900,00 TL olarak hesaplanan bu miktarın davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Oysa; davalı kendisinin banka hesabından 05.05.2014 tarihinde ayrı ayrı 1.000,00, 600,00 ve 560,00 TL çektiğini ve bu paraların davacının hesabına yatırıldığını belirtmiş ve delil olarak banka hesap ekstresini ve banka dekontlarını sunmuştur. Buna rağmen, davalının belirtilen tutarlara ilişkin beyan ve delilleri nazara alınmaksızın karar verilmiştir.
Bu itibarla; mahkemece davalıların beyanları ve delilleri karar yerinde birlikte tartışılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik araştırma ve incelemeye dayalı hüküm tesisi doğru olmamış, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, 2. bentte açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, davalının temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile, hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 06.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.