Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29546 Esas 2022/9592 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’ın yokluğunda verilen gerekçeli kararın daha önce tebligat yapılmamış olan adresinde Tebligat Kanununun 35. maddesine göre tebliği işleminin geçersiz olduğu ve sanığın öğrenme üzerine yaptığı temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek; sanığın 19/06/2020 tarihli isteminin eski hale getirme ve temyiz mahiyetinde olduğu ve CMK'nın 42. maddesine göre hükmün temyizi aşamasında ileri sürülen eski hale getirme istemi hakkında Dairemizce ve öncelikle karar verilmesi gerektiği ve 19/06/2020 tarihli ek kararın yok hükmünde olduğu belirlenerek;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa'nın 34.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253.maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın tekerrüre esas alınan ilamındaki en ağır hükmün TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçuna ilişkin olduğu ve bu suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alındığında; tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı araştırılarak sonucuna göre bu suçtan ya da aynı ilamda mala zarar verme suçundan verilen hükmün tekerrüre esas alınması hususunun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 17/05/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.