Çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/4264 Esas 2019/716 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/4264
Karar No: 2019/716
Karar Tarihi: 06.02.2019

Çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/4264 Esas 2019/716 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar temyiz edilmiştir. Sanık çocuğun basit cinsel istismarı suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, 6545 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemelerin de göz önünde bulundurulmasıyla, sanığın eyleminin süreklilik arz etmemesi nedeniyle sarkıntılık düzeyinde kaldığı anlaşılmıştır. Bu durumda, 5237 sayılı Kanun'un 7/2. maddesi gereğince suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Ancak, kararda bu lehe olan hüküm ve kanunların nasıl uygulanması gerektiği detaylı şekilde gösterilmemiştir. Bu nedenle, sanığın hak yoksunluğunun koşullu salıvermeye kadar uygulanacağı, alt soyu haricindekiler yönünden ise bu hak yoksunluğunun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği göz önünde bulundurulmadan hüküm verildiği belirtilmiştir. Kanuna aykırı olduğu gerekçesiyle karar bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 6545 sayılı Kanun'un 58, 59, 60 ve 61. maddeleri
- 5237 sayılı Kanun'un 102, 103, 104 ve 105. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi

14. Ceza Dairesi 2015/4264 E. , 2019/716 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçların yeniden düzenlendiği ve mevcut haliyle sanığın eyleminin ani ve kesintili şekilde gerçekleşip, süreklilik arz etmemesi nedeniyle sarkıntılık düzeyinde kaldığının anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmemesi,
Sanık hakkında hapis cezasına mahkûmiyetinin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK.nın 53/3. maddesine göre 53/1-c madde ve bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velâyet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile ilgili hak yoksunluğun koşullu salıvermeye kadar uygulanacağı, alt soyu haricindekiler yönünden ise bu hak yoksunluğunun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 06.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.