Yargıtay 16. Hukuk Dairesi 2015/8179 Esas 2015/13671 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : KULLANIM KADASTROSU

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay"ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
1999 yılında kesinleşen kullanım kadastrosu sonucunda, ... Mahallesi çalışma alanında bulunan, 70 ada 3 parsel sayılı 220,38 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz, kadastro tutanağının beyanlar hanesine 6831 sayılı Yasa"nın 2/B maddesi uyarınca orman sınırları dışına çıkarıldığı ve ..."in fiili kullanımında bulunduğu şerhi yazılarak Hazine adına tespit ve tescil edildikten sonra, 2008 yılında yapılan imar uygulması sonucu 546 ada 4 parsel numarası ve 199,42 metrekare yüzölçümü ile tescil edilmiştir. 2010 yılında yapılan güncelleme işlemleri sonucu kullanım şerhi değişikliği yapılmaksızın tescil edilmiştir. Davacı ... çekişmeli taşınmazı davalılar murisi ..."ten 1996 yılında devraldığını ve taşınmazın kendi kullanımında bulunduğunu ileri sürerek dava açmıştır. Mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne çekişmeli taşınmazın davalılar murisi ... adına olan kullanım şerhinin iptali ile davacı ve davalılar murisi ... adına kullanım şerhi verilmesine karar verilmiş; hüküm, davacı ... vekili, davalı Hazine vekili ve davalılar ... ve arkadaşları vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemelerce tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın birbirine uyumlu olması zorunludur. Mahkemece; kısa kararda “davanın kısmen kabulüne, çekişmeli 546 ada 4 parsel sayılı taşınmazın 70 metrekare yüzölçümündeki bölümü yönünden davanın kabulüne şeklinde hüküm kurulduğu halde, gerekçeli kararda “çekişmeli taşınmazın davalılar Murisi ... adına olan kullanım şerhinin iptali ile davacı ve davalılar murisi ... adına kullanım şerhi oluşturulmasına” şeklinde dosya kapsamı ile de uygun olmayan hüküm kurulmuş ve bu şekilde kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır. Kısa kararın gerekçeli karara aykırı olması, mahkemelere olan güveni zedeleyeceği gibi 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 298/2. maddesine de aykırılık oluşturmaktadır. Bu durum; 10.4.1992 tarihli ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihatı Birleştirme Kararı uyarınca bozma nedeni olup temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde bulunduğundan kabulü ile hükmün sair nedenler incelenmeksizin BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz karar harcının talep halinde temyiz eden davacı ve davalılar ... ve arkadaşlarına iadesine, 19.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.