MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı iş yerinde 14/12/2012 tarihinde marangoz olarak çalışmaya başladığını, 20/07/2014 tarihindeki güvenlik kamerası kayıtları, marangoz bölümünde içinde Hummel markalı ahşap elbise askıları ve elbise kılıfları olan karton kutunun bulunmuş olması, 07/08/2014 tarihli yazılı savunma ve 08/08/2014 tarihli müşteki ifadesi göz önüne alınarak iş akdinin "" işçinin işverenin güvenini kötüye kullanmak, hırsızlık yapmak, işverenin meslek sırlarını ortaya atmak gibi doğruluk ve bağlılığa uymayan davranışlarda bulunması"" gerekçesi ile 08/08/2014 tarihinde işverence müvekkiliin iş akdinin fesih edildiğini, müvekkilinin hırsızlık yapmadığını, işverenin elinde hiçbir somut bilgi, belge olmamasına rağmen müvekkilini hırsızlık ile suçladığını ve istifaya zorladığını, ... Cumhuriyet Başsavcılığı "nın 2014/33067 sorgulama numaralı kovuşturmaya yer olmadığına dair kararının da müvekkilinin hırsızlık değil görevini yaptığını söylediğini, müvekkilinin ve tüm otel persoleninin işe giriş çıkışında üst aramasına tabi tutulduğunu, böyle bir hırsızlık olayının mümkün olmayacağını iddia ederek davacının işe iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; bahsi geçen hırsızlık olayının yaşandığını, olay ile ilgili olarak davacıdan yazılı savunmasının alındığını, davacının savunması ile güvenlik kamerası kayıtlarının örtüşmediğini, müşterinin davacıya eşya taşıma talimatı verdiği bilgisinin doğru olmadığını, müşterilere ait eşyaları taşımanın davacının görev tanımı dışında kaldığını, ayrıca davacıya ne müvekkilinin ne de müştire tarafından müşteriye ait eşyayı taşıma talimatı verilmediğini, güvenlik kamerası kayıtlarında davacının üstü araması yaptırmadan motosikleti ile otelden çıkış yaptığının görüldüğünü, davacının eylemi nedeni ile müvekkilinin itibarının zarar gördüğünü savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, organizatör firmaya ait eşyaların davacı ve işten çıkarılan diğer işci arkadaşının tarafından alınmış olduğu iddiasına ilişkin görevleri gereği olmadığı halde kutuları taşımaları ve sonrasında çalışma alanları içerisinde ilgili eşyalara ilişkin askı ve kılıfların bulunmuş olması, işçinin kanundan veya dürüstlük kuralından doğan karşılıklı duyulan güveni sarsacak her davranıştan kaçınma yükümlülüğüne aykırı olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
4857 sayılı İş Kanunu"nun 20/2 maddesi uyarınca “feshin geçerli bir sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir”. İşveren ispat yükünü yerine getirirken, öncelikle feshin biçimsel koşullarına uyduğunu, daha sonra, içerik yönünden fesih nedenlerinin geçerli (veya haklı) olduğunu kanıtlayacaktır. Dairemizin kararlılık kazanan uygulaması bu yöndedir. (04.04.2008 gün ve 2007/29752 Esas, 2008/7448 Karar sayılı ilamımız).
İşçi fesihte sebep gösterilmediği veya gös­terilen sebebin geçerli olmadığı iddiasında bulunacaktır. İspat yükü ise işverendedir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia etmesi durumunda, bu iddiasını ispatla yükümlüdür (m. 20/f.2). İşçinin feshin başka bir sebebe dayandığını iddia etmesi ve bunu ispatlaması, işverenin geçerli fesihle ispat yükünü ortadan kaldırmaz. (Dairemizin 01.12.2008 gün ve 2008/6294 Esas, 2008/32601 Karar sayılı ilamı).
Gerek işverenin geçerli sebebin varlığı gerekse işverenin gösterdiği sebep dışında bir sebeple dayandığı ileri sürülmesi durumunda bu vakıalar bir hukuki işlem olmadığından takdiri delillerle ispatı mümkündür.
Somut uyuşmazlıkta, davacının iş akdi hırsızlık yaptığı gerekçesiyle haklı nedenle feshedilmiş ise de davacı hakkında yürütülen soruşturmada hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği, davalı şirket vekilinin itirazı üzerine bu kararın kaldırıldığı ancak yeniden yapılan soruşturmada davacı hakkında tekrar kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği, eşyaları kaybolan firma sahibinin alınan ifadesinde davalı şirkete kaç tane kıyafet getirdiklerini tam olarak bilmediklerini, davacının firmaya ait eşyaların bulunduğu kolileri taşıdığından haberinin olduğunu ve davacı hakkında herhangi bir şikayetlerinin olmadığını beyan ettiği, izlenen güvenlik kamerası görüntülerinden de davacının isnat edilen hırsızlık eylemini gerçekleştirdiğine dair bir kanıt elde edilemediği dolayısıyla davalı işverenliğin feshin haklı veya geçerli olduğuna ilişkin üzerine düşen ispat yükünü yerine getiremediği anlaşılmaktadır. Mahkemece davanın kabulü yerine reddine karar verilmesi hatalıdır.
Belirtilen sebeplerle, 4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, hükmün bozulmak suretiyle ortadan kaldırılması ve aşağıdaki gibi karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda belirtilen sebeplerle;
1-Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2-İşverence yapılan FESHİN GEÇERSİZLİĞİNE, davacının İŞİNE İADESİNE,
3-Davacının kanunî sürede işe başvurmasına rağmen, işverenin süresi içinde işe başlatmaması halinde ödenmesi gereken tazminat miktarının işçinin 4 aylık ücreti olarak belirlenmesine,
4-Davacının işe iade için işverene süresi içinde başvurması halinde hak kazanılacak olan ve kararın kesinleşmesine kadar doğmuş bulunan en çok dört aylık ücret ve diğer haklarının davacıya ödenmesi gerektiğinin belirlenmesine,

5-Harç peşin alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına,
6-Davacı vekille temsil edildiğinden, karar tarihinde yürürlükte olan tarifeye göre 1.500 TL vekâlet ücretinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine,
7-Davacı tarafından yapılan 442.20 TL yargılama giderinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine, davalının yaptığı yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına,
8. Peşin alınan temyiz harcının isteği halinde davalıya iadesine,
Kesin olarak 07. 10.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.