MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın 2009, 2010 ve 2011 takvim yıllarında birden fazla sahte fatura düzenlediği iddia ve kabul olunmasına rağmen, her bir takvim yılında işlenen sahte belge düzenleme suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturması nedeniyle her takvim yılı için ayrı hüküm kurulması, aynı takvim yılına ait birden fazla belge düzenlenmesi nedeniyle de zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmeden ve TCK"nin 43. maddesi de uygulanmadan tek suç kabul edilerek hüküm kurulması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanığın ortağı ve yetkilisi olduğu şirketin yüksek miktarlarda mal satışı bildirmesine karşın, kayıtlı araç ve işçisinin deposunun bulunmadığı, vergilerini ödemediği, alımlarını sahte faturalar ile belgelendirdiği, KDV beyannamelerinde belirttiği satış hacmine ulaşmasının mümkün olmadığı yönündeki tespitler uyarınca, 5271 sayılı CMK’nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip suçun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden ve hüküm fıkrasında temel cezanın tayini sırasında uygulama maddesinin VUK"nin 359/b maddesi şeklinde doğru gösterildiği anlaşıldığından tebliğnamedeki bu hususlara ilişen bozma düşüncelerine iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.

Toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış ve sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan hükmün ONANMASINA, 03.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.