Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28843 Esas 2022/9522 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal etme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde
Tanık Ali İbrahim Demirtaş’ın soruşturma evresindeki anlatımına göre; sanığın olay günü kimliği tespit edilemeyen bir kişi ile birlikte müştekiye ait konuta girerek konut dokunulmazlığını ihlal ettiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlal etme suçu bakımından 5237 sayılı TCK'nın 119/1-c maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş,dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Tekerrüre esas alınan Ankara 6. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 14/02/2013 tarihli, 2012/336 Esas, 2013/100 Karar sayılı ilamına konu hırsızlık suçundan verilen 2 yıl 6 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyet kararının, temyiz incelemesine konu dosyadaki suç tarihi olan 11/10/2014 tarihinden sonra 24/11/2014 tarihinde kesinleştiğinin ve bu nedenle tekerrüre esas alınamayacağının; ancak sanığa ait adli sicil kaydındaki 25/05/2012 tarihinde kesinleşen Ankara 24. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 17/05/2012 tarihli ve 2012/129 Esas, 2012/789 Karar sayılı ilamına konu hırsızlık suçundan verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasından ibaret olan mahkumiyet kararının tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak “ Ankara 24. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 17/05/2012 tarihli ve 2012/129 Esas, 2012/789 Karar sayılı ilamına konu hırsızlık suçundan verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyet kararının tekerrüre esas alınarak sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve buna bağlı olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 17/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.