Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26355 Esas 2022/9789 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Sanıklar ... ve ... hakkında 03.12.2014 ve 04.12.2014 tarihli konut dokunulmazlığının ihlali suçları bakımından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA,
II) Sanıklar ... ve ... hakkında 30.11.2014 tarihli, sanık ... hakkında 30.11.2014, 03.12.2014 ve 04.12.2014 tarihli konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından ve sanıklar ..., ... ve ... hakkında 30.11.2014, 03.12.2014 ve 04.12.2014 tarihli hırsızlık suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde:
1) Sanıklar hakkında hırsızlık suçu bakımından, 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıklara yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma haklarının kısıtlanması,
2) Dosya içerisindeki sanık ... tarafından verilen 23.05.2016 havale tarihli ek temyiz dilekçesi ve UYAP kayıtları incelendiğinde sanıklar ... ve ... hakkında Malatya 6. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2014/1132 E. 2015/760 K. sayılı kararı ile 30.11.2014 tarihli konut dokunulmazlığının ihlali suçundan beraat kararı verildiği ve bu hükmün 13.11.2015 tarihinde temyiz edilmeden kesinleştiği anlaşılmakla, 30.11.2014 tarihli suç bakımından kesinleşmiş beraat hükmü bulunduğundan sanıklar Enes ve Sinan hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçuna ilişkin davanın reddi kararı verilmesi gerekirken yargılamaya devamla hüküm kurulması,
3) Sanık savunmaları ve dosya kapsamına göre sanık ...’nın 30.11.2014 ve 03.12.2014 tarihlerindeki suçlara katıldığına dair her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil bulunmaması karşısında, yukarıda belirtilen tarihlerdeki konut dokunulmazlığının ihlali suçundan beraat kararı verilmesi ve 04.12.2014 tarihli işlenen suça ilişkin kurulacak hükümde TCK’nın 43. maddesi uygulanmaksızın mahkumiyet hükmü kurulması gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hırsızlık suçu bakımından diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle isteme kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 18.05.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.