Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2014/26040 Esas 2015/87 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi

Davacı Kurum, 506 sayılı Kanunun 26’ncı maddesi gereği, iş kazası neticesi sürekli iş göremez hale gelen sigortalı için bağlanan peşin değerli gelirler ile sarf olunan giderlerin davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonrasında ilamında belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum ve davalılardan... avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasanın 26. maddesindeki halefiyet ilkesi uyarınca, Kurumun rücu alacağı; hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi zarar (Tavan) miktarı ile sınırlı iken, Anayasa Mahkemesi’nin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve Esas: 2003/10, Karar: 2006/106 sayılı kararı ile 26. maddedeki “…sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere…” bölümünün Anayasaya aykırılık nedeniyle iptaline karar verilmiş olması nedeniyle; ilk peşin değerli gelirin, tazmin sorumlularının kusuruna isabet eden miktarıyla sınırlı şekilde hüküm kurulması gerekmektedir.
Mahkemece, bozma sonrasında alınan kusur raporunda 506 sayılı Yasanın 87’nci maddesi gereğince sorumlu tutulan davalı ...’ya verilen kusur oranından davalı işveren şirketin de sorumlu tutulması gereği dikkate alınmaksızın, başka bir deyişle %70 kusur oranı üzerinden hüküm kurmak gerekirken %60 oranının dikkate alınması suretiyle, yazılı şekilde hüküm tesisi,usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.

Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hükmün kabul edilen alacak tutarına ilişkin 1.fıkrasında yer alan “15.020,09 TL” rakamlarının silinerek, yerine, “25.033,47 TL” rakamının, alınması gerekli harca ilişkin 2. fıkrasında yer alan “1026,02 TL” rakamlarının silinerek, yerine, “1709,78TL” rakamının, davacı lehine vekâlet ücretine ilişkin 3. fıkrasında yer alan 1802,41 TL rakamlarının silinerek, yerine, “3004,00 TL” rakamının, karşı vekâlet ücretine ilişkin 4. fıkrasında yer alan “3733,70 TL” rakamlarının silinerek, yerine, “2544,24 TL” rakamının, yargılama giderlerine ilişkin 6. fıkrasında yer alan 285,90 TL rakamlarının silinerek yerine “475,25 TL” rakamının, karşı yargılama giderine ilişkin 7. fıkrasında yer alan “508,84 TL” rakamlarının silinerek, yerine, “406,35 TL” rakamlarının yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalılardan ...."den alınmasına, 12.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.