Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28764 Esas 2022/9828 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Dosya kapsamında yer alan tutanağa ve müşteki beyanına göre, sanığın iş yerinden 30 TL değerinde bozuk para çaldığının anlaşılması karşısında; hırsızlık konusunu oluşturan malın değerinin az olması nedeniyle sanık hakkında kurulan hükümde 5237 sayılı TCK’nın 145. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesi,
2-Sanığın tekerrüre esas alınan Tekirdağ 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/01/2015 tarihinde kesinleşen, 04/11/2014 tarihli, 2014/929 E., 2014/638 K. sayılı 6000 TL adli para cezasına dair mahkumiyetinin, uyuşturucu madde bulundurmak suçuna ilişkin olup, 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesi ile aynı Kanunla 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7/2. maddesi uyarınca koşulları oluştuğu takdirde "Davanın düşmesi" ve "Hükmün açıklanmasının geri bırakılması" seçeneklerine de yer verilmesi nedeniyle, lehe olan bu düzenleme ve TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca sözü edilen hükümlülüğün tekerrüre esas alınamayacağı ancak adli sicil kaydında yer alan Tekirdağ 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.01.2015 tarihinde kesinleşen 2013/457 E., 2014/560 K. sayılı kararı ile trafik güvenliğini tehlikeye atma suçundan TCK'nın 179/3 maddesi uyarınca verilen 1500 TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 18/05/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.