Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/2391 Esas 2020/2663 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2391
Karar No: 2020/2663
Karar Tarihi: 03.06.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/2391 Esas 2020/2663 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, suça konu nüfus cüzdanı hakkında karar verilmesine karar verildiği belirtilmektedir. Sanığın diğer temyiz nedenleri reddedilse de yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın hazine yerine sanığa yükletilmesi ve TCK'nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin kararı doğrultusunda yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle hüküm bozulmuş, sanık hakkında TCK'nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanması kararlaştırılmıştır. Ayrıca 9 TL yargılama giderinin terkin edilmesi gereken tutardan daha az olması nedeniyle hazineye yükletilmesine karar verilmiştir.
Detaylı açıklama:
CMK'nın 324/4. maddesi: Yargılama giderinin mahkumiyet halinde sanığa yükleneceğinin belirtilmesi.
6352 sayılı Kanun'un 100. maddesi: Yargılama gideri hesaplanırken dikkate alınacak giderlerin belirlenmesi.
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi: Ceza yargılamasında hakimin takdir hakkı ile belirleyeceği miktarın belirlenmesi ve yargılama giderlerinin sanığa yükletilebileceğinin belirtilmesi.
Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli iptal kararı: TCK'nın 53. maddesine yönelik uygulamanın yeniden değerlendirilmesi gerektiğine karar verilmesi.
6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'un 106. maddesi: Terkin edilmesi gereken yargılama gideri tutarının belirlenmesi.
5271 sayılı CMK'nin 324/4. maddesi: Yargılama giderlerinin mahkumiyet halinde hazineye yükleneceğinin belirtilmesi.

11. Ceza Dairesi 2018/2391 E. , 2020/2663 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Adli emanetin 2014/7287 sırasına kayıtlı suça konu nüfus cüzdanı hakkında Mahkemesince bir karar verilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1- Yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın CMK"nin 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen değişiklik doğrultusunda terkin edilecek miktarın altında kalması nedeniyle hazine yerine sanığa yükletilmesi,
2- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; hüküm fıkrasından TCK"nin 53 maddesinin uygulanması ile yargılama giderine ilişkin bölümler çıkartılarak, yerlerine sırasıyla, “Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli iptal kararı ile oluşan duruma göre sanık hakkında TCK"nin 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasına” ve “ 9 TL yargılama giderinin, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106.

maddesinde belirtilen terkin edilmesi gereken tutardan -20,00 TL"den- daha az olması nedeniyle 5271 sayılı CMK"nin 324/4. maddesi gereğince hazineye yükletilmesine” ibarelerinin yazılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.