Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/1407 Esas 2020/2229 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/1407
Karar No: 2020/2229

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/1407 Esas 2020/2229 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu dava kararı, bir karşılıklı boşanma davası sonucunda verilen hüküm üzerine yapılan temyiz itirazlarına ilişkindir. Davalı-karşı davacı kadın tarafından yapılan temyiz itirazlarından sadece manevi tazminatın miktarı ve vekalet ücreti yönünde olanlar kabul edilmiş olup, diğer itirazlar yersiz bulunmuştur. Mahkeme, manevi tazminatın yetersiz olduğu kararına varmış ve Türk Medeni Kanunu'nda yer alan hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun ilgili maddeleri dikkate alınarak daha uygun miktarda manevi tazminatın takdir edilmesi gerektiğini belirtmiştir. Bu nedenle, hüküm, bu sebeple bozulmuştur. Kararda yer alan kanun maddeleri, Türk Medeni Kanunu'nun 174/2 maddesi, Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleridir.

2. Hukuk Dairesi 2020/1407 E. , 2020/2229 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından; nafakaların ve manevi tazminatın miktarı ile vekalet ücreti yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, paranın alım gücüne, kişilik haklarına, özellikle aile bütünlüğüne yapılan saldırının ağırlığına, manevi tazminat isteyenin boşanmaya yol açan olaylarda ağır ya da eşit kusurlu olmadığı anlaşılmasına nazaran davalı-karşı davacı kadın yararına hükmolunan manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile, Türk Borçlar Kanununun 50 ve 51. maddeleri nazara alınarak daha uygun miktarda manevi tazminat (TMK m. 174/2) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 16.03.2020 (Pzt.)