Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/32109 Esas 2022/10059 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- 09.12.2015 tarihli CD izleme tutanağına göre, bir iş yerinden elde edilen kamera kayıtlarında, şüpheli üç şahsın müştekiye ait araç ile uğraştıklarının görüldüğü, kolluk tarafından bu şahıslardan birinin dosyamız sanığı ...olarak değerlendirildiği ve yine tutanağa göre kamera kayıtları kendisine gösterilen sanığın şahıslardan birinin kendisi olduğunu kabul ettiği, ancak sanığın soruşturma ve kovuşturma aşamasında suçlamaları kabul etmediği, dosyada yer alan 22.01.2016 tarihli uzmanlık raporuna göre, sanığın teşhise elverişli resimleri ile kamera görüntüleri karşılaştırılması neticesinde kamera kaydındaki olumsuzluklar nedeniyle herhangi değerlendirmede bulunulmadığının anlaşılması karşısında; olay anını gösteren kamera kayıtlarının büyütme ve netleştirme teknikleri de kullanılmak suretiyle güvenlik kamera görüntülerinin değerlendirilmesi ve görüntülerdeki faillerden birinin sanık olup olmadığına ilişkin Adli Tıp Kurumu Fizik İhtisas Daire Başkanlığından rapor alınması ve ayrıca sanığı kamera görüntülerinden teşhis eden ve sanığın da kamera görüntülerindeki şahıslardan biri olduğuna dair ikrarını içeren 09.12.2015 tarihli tutanakta imzası bulunan kolluk görevlileri tanık sıfatıyla dinlenerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken, eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
II- Kabule göre de;
1- Sanığın, kimliği tespit edilemeyen iki şahıs ile birlikte müştekinin park halindeki aracından, suça konu eşyaları çalmaları şeklinde gerçekleşen olayda, müştekinin kollukta “aracın camını ben açık unutmuş olabilirim” şeklinde beyanda bulunması ve olay inceleme raporuna göre araç sağ ön kapı camının yarı açık vaziyette olduğu, oto camlarının sağlam olduğu, oto kapılarının kapalı ve kilitli olduğu şeklinde tespit edilmesi karşısında; müştekiden aracın camının açık bırakılıp bırakılmadığı hususu ayrıntılı olarak sorularak sonucuna göre camın kapalı olduğunu tespiti halinde 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h, açık unutulması halinde ise aynı Yasa'nın 141/1. maddelerinde tanımlanan suçu oluşturacağı gözetilmeden, yazılı şekilde uygulama yapılması,
2- 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan bu sebepten dolayı hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 23.05.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.