Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28143 Esas 2022/10050 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın, kendisine ait olan tıbbi cihazları satmak için internet üzerinden ilan verdiği, bu ilan aracılığıyla katılan ile irtibat kuran sanıkların cihazları satın almak istediklerini söyleyip buluşmak istediklerini belirttikleri; katılan ile irtibat kuran kişinin kendisini telefonda... ismiyle tanıttığı, tarafların randevulaştıkları, katılan ile buluşmaya gelen sanıklardan ...’nın kendisini ... ismiyle tanıttığı ve telefonda konuşup cihazı satın almak üzere randevu isteyen... isimli şahsın elemanı olduğunu söylediği, ayrıca cihazları doktorlara gösterdikten sonra satın alacağını belirttiği, katılanın bunu kabul ettiği, sanık ...’un iki araçla gitmeye gerek olmadığını söyleyip kendi aracıyla gidebileceklerini belirtmesi üzerine katılanın aracını bulunduğu yerde bıraktığı, suça konu cihazları ise katılanın aracından alarak sanık ...’un aracına koydukları, bir süre araçla gittikten sonra sanığın kullandığı aracın stop ettiği, sanığın katılana aracı itmeyi teklif ettiği, aşağı inip aracı birlikte ittikleri ve bu esnada sanık ...’un araca binip aracı çalıştırdığı ve katılanı orada bırakarak suça konu cihazlarla birlikte hızla olay yerinden uzaklaştığı; akabinde katılanın şikayeti üzerine soruşturma devam ederken, katılanın çalınan cihazlarının internet üzerinden satılabileceğini düşünüp bir arkadaşı aracılığıyla çalınan tıbbi cihazlarından birisinin aynısından satın almak istediğini belirten bir ilan verdirtmesi sonrasında sanıkların bu ilan üzerine katılanın arkadaşı olan ... ile irtibata geçtikleri, bu aşamada sanıklardan ...’nın ... ile iletişim kurduğu ve kendisini Sercan ismiyle tanıttığı, yapılan görüşmeler neticesinde cihazı satın almak üzere randevulaştıkları, bu arada katılanın polise bilgi verdiği, buluşma yerinde tertibat alan polis memurları tarafından sanıkların suça konu cihazlardan birisini ...’a satmaya çalışırlarken yakalandıkları, katılanın sanıklardan ...’yı kendisinden cihazları alıp aracına koyduktan sonra olay yerinden hızla uzaklaşan şahıs olarak teşhis ettiği; böylece katılanın suça konu tıbbi cihazları rızası ile vermediği, henüz bu cihazların zilyetliğini devretmemişken suça konu tıbbi cihazların katılanın rızası dışında alınıp götürüldüğü anlaşılmakla; mahkemenin suçun hırsızlık olduğu konusundaki kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamenin eylemin dolandırıcılık suçunu oluşturduğu yönündeki düşüncesine iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanıkların eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafii ile sanık ...’un temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 23/05/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.