Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/6832 Esas 2022/10079 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamına göre sanık hakkında mahkemenin 07.06.2011 tarihli kararı ile iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği, ancak sanığın denetim süresi içinde suç işlemesi nedeniyle hüküm açıklanırken bu suç yönünden hüküm kurulmadığı anlaşılmakla, bu suçtan zamanaşımı süresi içerisinde hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
Gerekçeli karar içeriğinde oluş ve dosya içeriğine uygun biçimde sanığın üzerine atılı suçun sübut bulduğunun belirtildiği; bu itibarla Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 141, CMK'nın 34/1, 230. maddelerine uygun olan ve Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde sanığın üzerine atılı suçun sübut bulduğuna ilişkin gerekçenin bu kapsamdaki unsurları da içerecek şekilde belirtildiğinin anlaşılması karşısında tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair 07.06.2011 tarihli kararda, hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b maddesi uyarınca belirlenen 2 yıl hapis cezasından, aynı Kanun’un 35. maddesi uyarınca ½ oranında indirim yapılarak 1 yıl hapis cezasına, belirlenen bu ceza üzerinden 62. madde uyarınca 1/6 oranında indirim yapılarak sonuç cezanın 10 ay hapis cezası olarak belirlendiği, sanığın deneme süresinde yeniden suç işlemesi karşısında açıklanması geri bırakılan hükmün aynen açıklanmasına karar verilmesi gerektiği halde; mahkemece açıklanan hükümde sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b maddesi uyarınca belirlenen 2 yıl hapis cezasından aynı Kanun'un 35. maddesi uyarınca ½ oranında indirim yapılaması gerektiği gözetilmeksizin, 3/4 oranında indirim yapıldığı ancak hesap hatası neticesinde 1 yıl hapis cezasına ve devamında 62. madde uygulanması suretiyle 10 ay hapis cezasına hükmedilmek suretiyle cezanın aynen açıklanması sonuca etkili bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 23.05.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.