Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29133 Esas 2022/9955 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinde 13.00-16.00 saatleri arasında müştekinin ikametine girilerek çeşitli ziynet eşyalarının çalınması şeklinde gerçekleşen olayda, sanığın aşamalarda, katılanın oğlunun ortağının özel şoförü olduğunu, katılanı da zaman zaman istediği yere araçla götürdüğünü, olay günü katılanı yine bir yere bıraktıktan sonra benzin almak için gereken çipi ikametin kapısının önünde düşürmüş olabileceğini düşündüğü için, suça konu ikamete gittiğini ve çipi burada bulduğunu, ikametinin anahtarının kendisinde bulunmadığını beyan etmesine karşın, aşamalarda tanık olarak beyanı alınan ...’ın ifadelerinde, bahse konu apartmanın görevlisi olduğunu, katılanın evde bulunmadığı zaman olan saat 14.30 sıralarında servise çıktığını, katılanın oturduğu kata geldiğinde katılanın dairesinin kapısının kapatıldığını işittiğini ve baktığında sanığı kapıyı çekmiş ve anahtarla kilitlerken gördüğünü, anahtarla kilitleme sesini duyduğunu ve gördüğünü beyan etmesi; bu itibarla sanığın kendisinde katılanın ikametinin anahtarının bulunmadığını ve sadece benzin çipini aradığı yönündeki beyanını kendisi ile herhangi bir husumeti bulunmayan tanığın doğrulamaması karşısında; oluş ve dosya içeriğine uygun olan mahkemenin sanığın üzerine atılı suçun sübut bulduğuna ilişkin kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; dosya kapsamına göre, haksız ele geçirilen anahtar ile müştekinin ikametinden hırsızlık yapan sanığın eyleminin TCK’nın 142/2-d-h maddelerine uyduğu gözetilmeden aynı Kanun’un 142/2-h maddesi uyarınca hüküm kurulması sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 23/05/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.