MAHKEMESİ : Mudanya (Kapatılan) Kadastro Mahkemesi
TARİHİ : 03/07/2013
NUMARASI : 1998/13-2013/55

Taraflar arasındaki kadastro tesbitine itiraz davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar Hazine ile M.. A.., M.. A.. ve arkadaşları vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Kadastro sırasında .. Köyü 115 ada 85 parsel İ.. A..; 115 ada 16 parsel A.. D.. adına tesbit edilmiş, davacı N.. Ş..; İ.. A.. aleyhine açtığı 1998/13 sayılı davada, taşınmazların ortak kök muris Ş..A..’dan kaldığı ve onun tüm mirasçıları adına tescili gerektiğini iddia etmiştir.
Diğer taraftan, N.. Ş..’un asliye hukuk mahkemesinde açtığı 1995/413 ve İ.. A..’ın açtığı 1995/445 sayılı tescil davalarının yargılaması sırasında 1997 yılında yörede kadastro çalışmaları başlamış ve çekişmeli taşınmazlara 124 ada 34, 138 ada 11, 138 ada 10, 134 ada 78 ve 74, 105 ada 2 ve 3, 114 ada 65, 115 ada 1 ve 3, 115 ada 87, 133 ada 7 parsel numarası verilerek dava konusu olduklarından sözedilerek malik hanesi açık bırakılmak suretiyle tespit edilmiş, tutanak ve ekleri kadastro mahkemesine devredilerek, 1998/13 sayılı dava ile birleştirilmiş, T.. D.. ve arkadaşları da mirasçı oldukları iddiasıyla müdahil olmuşlardır.
Mahkemece, davacının ve müdahillerin davalarının Mesudiye Köyü 115 ada 16 parsel yönünden husumetten reddine, diğer parseller yönünden kabulüne, 115 ada 16 parselin tesbit gibi tesciline,
124 ada 34, 115 ada 85 ve 87, 138 ada 10 ve 11, 134 ada 78, 134 ada 74, 133 ada 7, 115 ada 1 ve 3, 114 ada 65, 105 ada 2 ve 3 parsel sayılı taşınmazların tesbitteki vasıf ve yüzölçümü ile Bursa 5. Sulh Hukuk Mahkemesince verilmiş 18/07/1994 tarihli ve 1994/761 Esas 1994/776 Karar sayılı verâset ilâmında yazılı hisseler oranında muris Ş.. A.. mirasçıları adlarına tesciline karar verilmiş, hüküm, davalı Hazine tarafından tüm parsellere; davalı M.. A.. tarafından 138 ada 10,11 ve 105 ada 3 parsele; davalı M.. A.. ve arkadaşları vekili Ö.. Ç.. tarafından 105 ada 2, 114 ada 65, 133 ada 7, 134 ada 74, 138 ada 11 parsellere yönelik temyiz edilmiştir.
Dava, kadastro tesbitine itiraza ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazların bulunduğu yerde 1991 yılında kesinleşen orman kadastrosu vardır.
Mahkemece, çekişmeli taşınmazların orman sayılmayan yerlerden olduğu, taksim edilmediği, 3402 sayılı Kadastro Kanununun 14 ve 17. maddelerinin adlarına tescil kararı verilen taraflar ortak murisi Ş.. A.. mirasçıları lehine gerçekleştiği kabul edilerek hüküm kurulmuşsa da, yapılan araştırma ve inceleme hüküm vermeye yeterli değildir
Şöyle ki; mahkemece yapılan 07.06.2013 tarihli keşif sonunda uzman bilirkişi B.. B.. ve arkadaşları tarafından hazırlanan raporda; taşınmazların kesinleşen orman sınırları dışında kaldığı ve 1958 tarihli memleket haritasında da orman sayılmayan yerlerden olduğu açıklanmışsa da; yörede yapılan orman kadastro haritası ile irtibatlı kroki hazırlattırılmamış, çekişmeli 124 ada 34 parsel Mart 1946 tarih 411 numaralı tapu kaydına; diğerleri değişik vergi kayıtlarına dayanılarak tesbit
tesbit edildiği halde, tesbite esas alınan kayıtlar getirtilip uygulanmamış, bu kayıtların sahipleri lehine olduğu kadar, aleyhine de delil olabileceği düşünülmemiş, kayıtların taşınmazlara uyup uymadığı, kapsamları, kayıt miktar fazlası bulunup bulunmadığı, miktar fazlası varsa zilyetlikle kazanılıp kazanılamaycağı araştırılmamıştır. Orman Yönetimi de kanunî hasım olması nedeniyle davaya dahil edilmişse de; karar başlığında gösterilmemiştir.
Doğru sonuca varılabilmesi için; davanın başlangıçta tescil davası olarak açıldığı, taşınmazlar 1991 yılında kesinleşen orman sınırları dışında kalsa bile, öncesi itibarıyla orman iseler davanın açıldığı 1995 yılına kadar 20 yıllık sürenin dolmadığı, bu nedenle eski tarihli resmi belgelere göre öncesi orman sayılmayan yerlerden olmaları gerektiği düşünülerek, 3402 sayılı Kadastro Kanununun 17. maddesi gereğince orman sayılmayan, Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan ve kamu hizmetine tahsis edilmeyen ve il, ilçe ve kasabaların imar planları kapsamında kalmayan araziden masraf ve emek sarfı ile imar - ihya edilip tarıma elverişli hale getirilen ve imar - ihyanın tamamlandığı tarihten tescil davasının açıldığı güne kadar 20 yıl süreyle zilyet edildiği ileri sürülerek tapuya tescili istenen taşınmazların, Kadastro Kanununun 14. maddesinde yazılı diğer koşulların yanında, niteliğinin, imar - ihya edildiğinin ve üzerinde sürdürülen zilyetliğin, başlangıç ve süresinin, kullanılıp kullanılmadığının ve tasarruf sınırlarının ne olduğunun takdiri delil olan yerel bilirkişi ve tanık sözleri yanında, gerçeğin bir resmi olan en eski tarihli hava fotoğrafı ile gerçeğin modeli olan memleket haritaları ve davanın açıldığı tarihten 15 - 20 yıl önce çekilen hava fotoğrafları ve bu fotoğrafların yorumlanması ile üretilen memleket haritaları, kadastro paftalarının steroskop aletiyle ve üç boyutlu olarak incelenip, taşınmazların niteliğinin, konumunun ve kullanım durumunun anlatılan bilimsel yöntemle kesin olarak belirlenmesi gerekir.
O halde; mahkemece yeniden yapılacak keşifte, hem kesinleşen orman kadastro haritası; hem de en eski tarihli memleket haritası ve hava fotoğrafları ile dava tarihinden 20 yıl önce çekilmiş steroskopik hava fotoğrafları ve bu fotoğraflara dayanılarak üretilmiş orijinal renkli memleket haritaları bulunduğu yerlerden istenerek, bu belgeler ziraat fakültelerinin toprak bölümünden mezun olan bir ziraat mühendisi, bir harita-kadastro (jeodezi ve fotogrametri) mühendisi ile üç orman yüksek mühendisinden oluşturulacak bilirkişi kurulu aracılığıyla, dava konusu taşınmaz ve çevresine uygulanıp, taşınmazların niteliğinin ne şekilde görüldüğü, tasarruf sınırlarının bulunup bulunmadığı belirlenmeli, kesinleşen orman sınırının dışında ve diğer resmi belgelerde de orman sayılmayan yerlerden olan taşınmazlar yönünden tespite esas alınan tapu ve vergi kayıtları ile komşu parsel tutanakları ve varsa dayanakları getirtilip uygulanmalı, kayıtların taşınmazlara uyup uymadığı, kapsamları, kayıt miktar fazlası bulunup bulunmadığı, mirasçılar arasında taksim edilip edilmediği araştırılmalı, davalıların iddia ettiği gibi ortak miras bırakandan kalan yerlerde mirasçılar arasında hisse satışı sözkonusu ise bunun tespit gününden önce olmak kaydıyla 3402 sayılı Kanunun 15. maddesine göre geçerli olacağı, ancak, böyle bir devir sözkonusu değilse bir mirasçı tarafından sürdürülen zilyedliğin tüm tereke adına sürdürüldüğünün kabulü gerektiği düşünülmeli, taraflara bu konularda belgelerle veya bilirkişi- tanık sözleriyle ispat imkanı tanınmalı, bundan sonra elde edilecek delillere göre karar verilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, hükme yöneltilen temyiz itirazlarının kabulü ile usûl ve kanuna uygun olmayan hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 18/02/2014 günü oy birliği ile karar verildi.