Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/21725 Esas 2014/24616 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/21725
Karar No: 2014/24616
Karar Tarihi: 04.11.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/21725 Esas 2014/24616 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanık hakkında banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması nedeniyle hapis cezası ve adli para cezasına hükmedildiği belirtilmektedir. Ancak, TCK.nun 43. maddesi uyarınca cezada hesap hatası sonucu noksanlık olduğu ve bu nedenle cezanın artırılması gerektiği ifade edilerek, kararın temyiz edilmediği ve bozma nedeni bulunmadığı belirtilmektedir.
Kararda, 53. maddenin 3. fıkrası uyarınca koşullu salıverme hükümlerine yönelik bir eksiklik olduğu belirtilmiştir. Sanık hakkında sadece altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlıkta bulunmaktan koşullu salıverilmeye karar verilmiş, diğer hak ve yetkilerinden ceza tamamlanana kadar yoksun bırakılması gerektiği halde böyle bir ayrım yapılmadan salıvermeye kadar hak yoksunluğuna hükmedildiği ifade edilmektedir.
Bu hususun yasaya aykırı olduğu ancak yeniden yargılama gerektirmediği belirtilerek, CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilebileceği ifade edilmiştir. Sonuç olarak, 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesi uyarınca yapılan hükümler çıkarılarak, sadece altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlıkta bulunmaktan koşullu salı

8. Ceza Dairesi 2014/21725 E. , 2014/24616 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında hapis cezası yanında adli para para cezasına hükmolun- maması ve sanık hakkında TCK.nun 43. maddesi uyarınca ¼ oranında artırım yapılırken hesap hatası sonucu noksan cezaya hükmolunması karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanık müdafiinin, bir sebebe dayanmayan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:

TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazı- lı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmeye, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın koşullu salıvermeye kadar hak yoksunluğuna hükmolunması,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı

CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulun- maktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 04.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.