MAHKEMESİ : ANKARA 15. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında ilk derece mahkemesinde görülen menfi tespit davasının kabulüne dair verilen karar hakkında bölge adliye mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda; davalı tarafın istinaf başvurusunun reddine yönelik olarak verilen kararın süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; ... Eczanesi’nin sahibi olduğunu, Kurumca hak sahiplerinin beyanlarına dayanılarak ... adına düzenlenen beş adet reçete ve Şerafettin Tüzün adına düzenlenen sekiz adet reçetenin hastalar tarafından yazdırılmamış oldukları gerekçesiyle Sosyal Güvenlik Kurumu kapsamındaki kişilerin Türk Eczacıları Birliği üyesi eczanelerden ilaç teminine ilişkin 2016 protokolünün 5.3.5. maddesi uyarınca hasta ya da hasta yakınına teslim edilmeyen ilaçların yazılı olduğu reçetelerin kuruma faturalandırılmasından dolayı 134.473,52 TL cezai şart ve 67.236,76 TL reçete bedeli tahsiline karar verildiğini, ancak söz konusu reçetelerde yazan ilaçların hastalar tarafından alındığını, bu nedenle işlemin iptalini, borçlu olmadığının tespitini istemiştir.
Davalı; davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; dava dışı Şerafettin Tüzün ve ..."ın tanık sıfatıyla alınan beyanlarında; ... Eczanesi"nden reçete içeriğindeki ilaçları eksiksiz olarak aldıklarını beyan etmeleri sebebiyle tahkikat aşamasında vermiş oldukları beyanlara itibar edilmesinin imkansız hale geldiği, bu doğrultuda kurum tarafından tesis edilen işlemin dayanaksız kaldığı anlaşıldığından davanın kabulüne; SGK Ankara Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü Kavaklıdere SGM tarafından davacıya gönderilen 04/12/2017 tarih ve 98206689-100E.6086475 sayılı 201.710,28 TL bedelli cezai şart sebebiyle davacının borçlu olmadığının tespitine karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesinin kararına karşı, davalı tarafça istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş ve hüküm, davalı tarafça temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı bilgi ve belgelere, özellikle temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararında yazılı gerekçelere göre davalının tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davalı aleyhine yargılama gideri olarak harca hükmedilmesine yönelik re’sen yapılan temyiz incelemesinde;
Davalı SGK Başkanlığı"nın, 492 sayılı Harçlar Kanunu ve 5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu"nun 36. maddesi hükmüne göre harçtan muaf olması nedeniyle davacı tarafından karşılanan 31,40 TL başvuru harcının davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının kaldırılması ve ilk derece mahkemesi kararının düzeltilerek onanması, HMK"nın 370 inci maddesinin ikinci fıkrası hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının tüm temyiz itirazlarının REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının kaldırılmasına ve ilk derece mahkemesi kararının hüküm fıkrasının; 3. ve 4. bentleri çıkartılarak; 3 nolu bent yerine “Davalı, 492 sayılı Harçlar Kanunu ve 5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu"nun 36. maddesi hükmüne göre harçtan muaf olduğundan davalıya harç yükletilmesine yer olmadığına, davacının yatırdığı tüm harçların karar kesinleştiğinde ve isteği halinde davacıya iadesine,” cümlesinin eklenmesine, 4 nolu bent yerine; "Davacı tarafından tebligat ve posta masrafı olarak yapılan 1.742,50 TL yargılama giderinin davalıdan alınarak davacı tarafa verilmesine, yatırılan gider avansından kullanılmayan kısmın karar kesinleştikten sonra davacıya iadesine," ifadesinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesine gönderilmesine, 09/12/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.