Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/21165 Esas 2016/15800 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla mesai, yıllık izin, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesini, davalı iş yerinde mobing uygulanması, zor şartlarda çalıştırılıp baskı yapılması ve ağır şartlarda çalıştırılıp sağlık sorunları yaşamasına sebep olunduğu için 4857 sayılı İş Kanunu"nun 24. maddesi uyarınca haklı sebeple 27.05.2013 tarihinde feshetmek zorunda kaldığını ileri sürerek, kıdem-ihbar tazminatı ve bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, kanuni süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Yıllık izin ücret alacağı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda davacı, davalı işyerinde 15.05.2009-30.04.2013 tarihleri arasında olmak üzere 3 yıl 11 ay 15 gün çalışmıştır. Yıllık izin alacağına hükmedilebilmesi için bir tam hizmet yılının doldurulmuş olması gereklidir. Bu halde, davacının hizmet süresine göre kazanmış olduğu yıllık izin süresi kırkiki gündür. Davalı işveren tarafından dosyaya sunulan imzalı yıllık izin formlarına göre davacının çalışma süresi boyunca kırkiki gün izin kullandığı anlaşılmaktadır. Kaldı ki, davacı işverene gönderdiği ihtarnamede 2013 yılının iznini kullanmadığını belirtmiştir. Buna göre, davacının kullanmadığı izin süresi bulunmamaktadır. Mahkemece belirtilen sebeple davacının yıllık izin ücreti talebinin reddi yerine kabulü hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 31.05.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.