Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/33322 Esas 2013/5637 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2011/33322
Karar No: 2013/5637
Karar Tarihi: 11.03.2013

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/33322 Esas 2013/5637 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hırsızlık suçu hakkındaki mahkumiyet kararı temyiz edildi. Temyiz incelemesinde, yanlış bir yazım hatası düzeltildi ve etkin pişmanlığa ilişkin TCK'nın 168. maddesi uygulandı. Ancak koşullu salıverme ile ilgili hükümde yanlış yapıldığı ve sadece altsoyu üzerindeki hak yoksunluğunun açıklandığı belirtildi. Bu nedenle karar bozuldu ve 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi kullanılarak düzenlendi. 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi açıklandı ve infazın tamamlanmasına kadar mahkumiyet devam etti. Altsoyu üzerindeki haklar da koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakıldı. Kanun maddeleri 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi, ve 5237 sayılı TCK'nın 142/2-b, 142/2-d, 53/1, 53/3 ve 168. maddeleridir.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2011/33322 E. , 2013/5637 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 142/2-b maddesi uygulandığı halde 142/2-d yazılması yerinde düzeltilebilir yazım hatası olarak değerlendirildiğinden, sanıklar yakalandıktan sonra tanık ..."ın dükkanındaki masa altına sanıklar tarafından atılan cüzdanın polis tarafından bulunarak katılana iade edilmesi şeklinde gerçekleşen eylemde, şartları oluşmadığı halde etkin pişmanlığa ilişkin aynı yasanın 168. maddesinin uygulanması ise aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasında yer alan ve koşullu salıverme tarihine kadar süren hak yoksunluğunun sadece sanıkların “kendi altsoyu” üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından olduğunun gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ..., ... ve ..."in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanıkların mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmalarına’’ cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.03.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.