Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/12052 Esas 2014/5221 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 86/2-b, e, 62, 53/1, 51/1-3. maddeleri gereğince mahkumiyet -erteleme

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Duruşmanın devamı niteliğindeki 11.008.2009 tarihli keşif tutanağı hakim tarafından imzalanmamış ise de, tutanağın keşifte hazır bulunanların tamamı tarafından imzalanmış ve sahteliğinin de iddia edilmemiş olması karşısında bu eksiklik ile gerekçeli karar başlığında, suçun işlendiği yerin gösterilmemesi mahallinde ilavesi mümkün noksanlıklar olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafinin ve katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Hüküm kısmında tayin edilen temel cezadan katılanda meydana gelen yaralanmanın niteliği itibariyle arttırım yapılması sırasında uygulama maddesinin “TCK"nın 89/2-b-e” maddesi yerine “TCK"nın 86/2-b-e” maddesi olarak gösterilmesi
2- 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeblerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususların aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. fıkrasının (b) bendindeki “ 86/2-b-e“ ibaresi çıkarılıp yerine “89/2-b-e” ibaresi yazılıp, hükmün 2. fıkrasında yer alan TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03/03/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.